Στην οικογένεια μας αγαπάμε τις σούπες γενικώς. Τώρα που πιάσανε τα κρύα εδώ όμως, μία είναι η σούπα: Γιουβάρλακος με αυγολέμονο.
Σε τούτη τη συνταγή θα δείτε και τη σούπερ σταρ, μαμά Δέσποινα. By the way να μας διαφημίσετε και στους ξενόγλωσσους φίλους διότι η μανούλα φέρνει την επανάσταση με νέα σειρά βίντεο στα αγγλικά (αμ πως). Κλικ για τη λίστα των βίντεο που έχουν ανέβει μέχρι τώρα.
Νέο βίντεο στα αγγλικά με τη σούπερ σταρ μαμά Δέσποινα. Επειδή βαρεθήκαμε να βλέπουμε το χούμους σε μενού Ελληνικών εστιατορίων.
There is a lot of «pretend» Greek food going around and there are also a lot of «authentic» Greek recipes. I’m a bit fed up, to tell you the truth. So I’ve enlisted the help of my mum Despina (who is a bit of a rock n roll gal) to make some videos with proper Greek nomz. We are not claiming these are authentic, ancient Greek or anything like that. This is the type of food we, as Greeks, make and enjoy.
Σήμερα, τζατζίκι.
Αν έχετε ιδέες για βίντεο στείλτε μας μήνυμα.
————-
Αγάπη μόνο για τις μπάντες που μου επιτρέπουν να χρησιμοποιήσω τα podsafe και υπέροχα τραγούδια τους
Τη λάτρεψα την κοπέλα.
Προσωπικά αγαπημένα είναι bacon butty, savoury pies και φυσικά scones with jam & cream!
Μου στείλανε δωράκια από Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς, άλλο να σου λέω κι άλλο να τα βλέπεις. Επιβάλλεται λοιπόν μια συνταγή.
Μπορεί κι εσύ να κερδίσεις το τσάι και το τζιβιτζιλάκι σε σχήμα καρδούλας (αγάπησα) αν γραφτείς στο newsletter τους μέχρι 20 Ιουνίου εδώ.
Το vine το χρησιμοποιείς; Έχει διαμάντια, όπως το φραπεδάκι από τον σπεσιαλίστα.
Τσάκω κι ένα παλιό βίντεο της θείας.
Αυτές τις μέρες που η Μαμά Δέσποινα είναι στο Λονδίνο είπαμε να κάνουμε μαζί το πρώτο βίντεο του 2014 για το ποδαρικό.
Φυσικά μας έπιασε ο ενθουσιασμός και κάνουμε διάφορες καφρίλες. Στο τέλος όμως καταφέρνουμε να κάνουμε και σιρόν. Είναι ένα πολύ νόστιμο ποντιακό πιάτο. Τέσσερις γεννιές το τρώμε στην οικογένεια και θα συνεχίσουμε.
Δείτε παρακάτω και τα υλικά.
Καλή χρονιά από τη Μαμά Δέσποινα κι από εμένα.
Η πρώτη συνταγή της Κατερίνας μας στο Digital Scullery ήταν η τιμημένη συνταγή της (και της μαμάς της) για μελομακάρονα. Από τότε ένα σωρό κόσμος έχει πετύχει μελομακάρονα – για παράδειγμα η Αρετή μας – χάρη στην Κατερίνα. Και εγώ επίσης.
Φέτος, επιτέλους είπαμε να φτιάξουμε και βίντεο.
Μετά από το τιτανοτεράστιο βίντεο όπου μάθαμε από τον κ. Μιχάλη πώς να διαλέγουμε φρέσκα ψάρια, σειρά έχει το καθάρισμα.
Ας υποθέσουμε ότι ο ιχθυοπώλης μας δεν είναι γνώστης και θεόντας και δε θέλουμε να μας καθαρίσει το ψάρι. Ιδού, η κ. Έφη με μια μαχαίρα ΝΑ (με το συμπάθειο) μας τα λέει όλα χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΩ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ότι το βίντεο είναι τρελό σπλάτερ με αίματα και τέτοια (από τα ψάρια, δεν κόψαμε κανένα χέρι).
PODSAFE μουσική στο βίντεο:
I’m So Happy, Bombskare
Drunken Sailor, Blaggards
Μετά από popular request που λένε κι οι φίλοι μας οι αγγλόφωνοι κάθησα κι έκανα απλή συνταγή λαγάνας. Τσακ μπαμ. Ούτε 12 ώρες πριν ούτε τίποτα. Την ίδια μέρα.
Η συνταγή είναι του ΤΙΤΑΝΟΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Paul Hollywood (@hollywoodbaker). Είναι ένας ψωμάς/ ζαχαροπλάστης/ ο θεός της ζύμης εδώ στη Βρετανία κι έχω μάθει φοβερά πράγματα από αυτόν. Ο Μανώλης μου πήρε δωράκι το βιβλίο του 100 Great Breads κι εκτός από φοβερά ψωμιά γενικά έχει και λαγάνα. Θα μου πεις, στο Βρετανό πήγες να μάθεις λαγάνα; Ναι, διότι έχει απλές συνταγές που τις εμπιστεύομαι στα σίγουρα. Δεν είχα πολύ χρόνο αυτή τη φορά, κάποια στιγμή θα ψάξω μια παραδοσιακή και θα την φτιάξω. Continue reading
Ο Δημήτρης είναι ένας σούπερ νεαρός που εκτός από ροκ είναι και τσιπουρο-θαυμαστής και τσικνο-γνώστης. Σε πρόσφατη επίσκεψη μου στην Αταλάντη και μετά από μικρές παρακλήσεις (γκουχ. κατάλαβες) το σκέφτηκε λίγες μέρες (γκουχ. δηλαδή πολλές) και κάναμε μαζί ένα βίντεο.
Δηλαδή τί μαζί. Εγώ απλά του λέω δυο κουβέντες και του δίνω και κανα κουτάλι, διότι ο Δημήτρης μας πετάει και χαμογελάει και τα εξηγεί και πολύ πολύ όμορφα.
Όταν μου είπε ότι θέλει να κάνει κρεμμύδια γεμιστά με τυρί έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Μεζές βαρβάτος, μυρωδικός, χοληστερινάτος, ότι πρέπει για τσίπουρα.
Τα χω τάξει άπειρες φορές, το ξέρω.
Αυτό το Σαββατοκύριακο όμως ήμουν οργανωμένη. Είχα αγοράσει τα σωστά υλικά, είχα το χρόνο, είχα την κάμερα, είχα το τρίποδο, γενικά το καλό σύμπαν συνομώτησε για να φτιάξω ροξάκια, να τα καταβροχθίσω (καλά όχι και όλα) και να μείνετε εσείς με το βίντεο. Από το τίποτα όμως…
Τέκνα μου, καλά παιδιά και άξιοι μύστες του Digital Scullery.
Όπως έταξα (έτσά κρατάει τις υποσχέσεις της η θεία Σοφία) με το που γίναμε 1000 στη σελίδα του Digital Scullery στο facebook έτρεξα στο σούπερ μάρκετ, πήρα υλικά (ακριβό το χόμπι με την κρίση) και έφτιαξα μιλφέιγ που δεν το έχω ξαναφτιάξει ποτέ.
Αλλά το αξίζετε!
Είναι πολύ ιδιαίτερη συνταγή, με raspberries και blueberries και σοκολάτα που τρέχει (τρέχει το σάλιο ή ακόμα;)
Η συνταγή λέγεται Raspberry millefeuille with chocolate sauce και είναι από την οικογένεια Elys, από ένα πρόγραμμα του BBC, The Hairy Bikers’ Cook Off
Υλικά:
Για το μιλφέιγ
- 1-2 φύλλα σφολιάτας
- 1 αυγό ελευθέρας βοσκής, ελαφρώς χτυπημένο
- 50g ζάχαρη άχνη , συν 1 κουταλιά της σούπας για το coulis και επιπλέον για το πασπάλισμα
- 300ml κρέμα γάλακτος , ελαφρά χτυπημένη
- 100g μασκαρπόνε
- 350g σμέουρα (δεν είμαι βέβαιη για τη μετάφραση, είναι τα raspberries στα αγγλικά πάντως)
- 3 κουταλιές της σούπας μαρμελάδα raspberry
- 2 φυλλαράκια φρέσκο δυόσμο
Για τη σάλτσα σοκολάτας
- 200ml κρέμα γάλακτος
- 150g μαύρη σοκολάτα , τουλάχιστον το 70% στερεά κακάο, σπασμένη σε μικρά κομμάτια
- 1-2 κουταλιές της σούπας Amaretto λικέρ
- 1 κουταλιά της σούπας βούτυρο
(via)
PODSAFE μουσική στο βίντεο:
I’m So Happy, Bombskare
Drunken Sailor, Blaggards
Το Κατερινιώ μας ανέβασε φωτογραφία στο γκρουπ μας στο flickr (κλικ καλέ να δεις κι άλλες μιαμ μιαμ φωτογραφίες) με συνταγή που θυμήθηκε ένα βράδυ που είχε πέσει πολύ πείνα.
Ω ναι, έκανε κολοκύθια μακαρονάδα – μία από τις πρώτες βιντεο-συνταγές της θείας. Εφόσον άρεσε και στην Κατερίνα, έχει πάρει σφραγίδα η συνταγή.
Δε φτάνει που έζησα μία από τις ωραιότερες εμπειρίες μου με φαγητό αλλά τα αποτελέσματα είναι και σε βίντεο. Πλήρη τα αποδεικτικά στοιχεία.
Αυτό που λείπει βέβαια είναι τα πίσω από την κάμερα. Οπότε – αγαπημένη ασχολία τα κουσκούσια όπως πάντα – ιδού λίγες σημειώσεις.
Πριν από κάποιους μήνες που λες εκεί που καθόμουν αμέριμνη (δηλαδή με πιτζάμες και παντόφλα) τα καλά παιδιά της Ogilvy One σήκωσαν το τηλέφωνο και μου κάναν μια πρόταση να πάω μαγειρεύοντας με τη Hellmann’s.
Η πρώτη μου ερώτηση ήταν μάλλον χαρακτηριστική αλλά δεν θα πάρει βραβείο self promotion: “Παιδιά έχετε καταλάβει ότι δεν είμαι σεφ, έτσι;” – κανονικά αυτό δηλαδή πρέπει να μπαίνει σε κεφάλαιο “Τί να μη λες άμα θέλεις τη δουλειά”. Έτσι νόμιζα. Γιατί όχι μόνο είχαν καταλάβει αλλά όλη η ιστορία είναι πως οι συνταγές που τελικά κάναμε είναι εύκολες και γρήγορες, ειδικά δημιουργημένες για ανθρώπους που μαγειρεύουν καθημερινά. Ό,τι κάνουμε και στα βίντεο του Digital Scullery δηλαδή.
Με λίγα λόγια στο Πας Μαγειρεύοντας με τη Σοφία (θεία είμαι εδώ, Σοφία εκεί) φτιάχνω απλές συνταγές που χρησιμοποιούν προϊόντα Hellmann’s. Τις συνταγές δημιούργησε η ομάδα των Chef της Hellmann’s. Οι συνταγές και τα βίντεο υπάρχουν στο site της Hellmann’s, στο Facebook και στο YouTube.
Να μη στα πολυλογώ, αν ήταν ταινία θα σε πήγαινα από το τηλεφώνημα απευθείας στα γυρίσματα, τα ενδιάμεσα είναι τα κλασσικά βαρετά της συνεννόησης. Αρκεί να σημειώσω ότι τα παιδιά με διευκόλυναν πολύ σε αρκετά σημεία, το πιο σημαντικό όμως είναι ότι δε μου δώσανε σενάριο. Φαντάζεσαι να είχα να μάθω και απ’ έξω στυλ Πανελλήνιες; Οπότε μου έδειξαν μεγάλη εμπιστοσύνη και τους τσάκισα. Κατάλαβες. Φλυαρία και των γονέων και χοροί και γκριμάτσες και λάθη και ατάκες και γενικά ένα γέλιο ααααβάδιστο.
Φαίνεται άλλωστε και στο making of
Εδώ πρέπει να σημειώσω: Την είδατε την καταπληκτική κουζίνα έτσι; Θέλω μια τέτοια όταν μεγαλώσω.
Όλα αυτά που βλέπετε είναι συνδυασμός της καλή δουλειάς και της οργάνωσης της Ogilvy One και της Blicker που ήταν η εταιρεία παραγωγής.
Και φτάνουμε στο καλύτερο – και ολίγον σουρεάλ – όλων. Παιδιά ήμουν εγώ στη μέση και γύρω γύρω υπήρχαν μιλιούνια άνθρωποι επαγγελματίες και ειδικοί που τρέχαν πάνω κάτω. Και το καλύτερο; Όταν πήγαινα να κάνω κάτι άλλο, π.χ. να πλύνω κάνα πιάτο με μάλωναν. Οπότε το σουρεάλ σκηνικό ήταν ως εξής: Καθόμουν όρθια και γύρω γύρω είχαμε ανθρώπους να ντύνουν, να γδύνουν, να βάφουν, να χτενίζουν, να περνάνε καλώδια μέσα από τα ρούχα, να στηρίζουν κάμερες, να αναβοσβήνουν φώτα, να συμμαζεύουν την κουζίνα, να πλένουν πιάτα, να με φωτομετράνε (το ‘μαθα κι αυτό), να αλλάζουν φίλτρα, να σηκώνουν κάτι κάμερες διακόσια κιλά, να ελέγχουν ότι δεν ξεχνάω, να γελάνε πνιχτά και ενίοτε φωναχτά (καλά αυτό δεν είναι δουλειά) και να φωνάζει cut ο σκηνοθέτης μας (που αυτό ΕΙΝΑΙ δουλειά).
Στα διαλείμματα τρώγαμε αυτά που μαγείρεψα (όλοι όρθιοι φύγαμε πάντως) και μου εξηγούσαν ο καθένας τη δουλειά του και την εμπειρία του. Μαζί μου ήταν κι ο άνθρωπος μου ο Μανώλης και πάθαμε παρέα τον θαυμασμό. Παιδιά μιλάμε για ειδίκευση, για σπουδές, για μεράκι. Μπορεί όταν ξεκίνησε το ταξίδι να μην το ήξερα αλλά όλοι όσοι ήταν εκεί με τη Blicker ήταν ένας κι ένας. Όταν μάλιστα σκεφτείς ότι όλα οργανώθηκαν ενώ εγώ μένω στο εξωτερικό καταλαβαίνεις τί λέμε.
Το θέμα με την πάσταΈνα από τα καλύτερα σκηνικά που θέλω να μοιραστώ – χαρακτηριστικό του κλίματος – είναι η ιστορία με την πάστα. Μεσημεράκι ήταν, κάναμε διάλειμμα για φαγητό και ο αγαπητός παραγωγός μας με βρήκε να κοιμάμαι στον καναπέ, φουλ βαμμένη από τη σούπερ ντούπερ καλλιτέχνιδα της αναδόμησης μου (μόνο σκαλωσιές που δε βάλαμε). Μόλις σηκώθηκα και πήγα να με ντύσουν (ναι καλέ, με ντύναν κι όλας), έρχεται πίσω μου ο παραγωγός και με βλέμμα “βαγγελίστρα μου θα μας μείνει στα χέρια η θεία Σοφία και δε θα τελειώσουμε το γύρισμα” και με ρωτάει τί χρειάζομαι. “Μια πάστα σοκολατίνα” του λέω. Τέτοιο ήταν το ζαβλάκωμα εκείνη την ώρα παιδιά που ήθελα έκρηξη ζάχαρης.
Σε χρόνο dt που λες, δεν ξέρω τί κάνανε, πώς τα κανονίσανε, μπαίνει ο τιτανοτεράστιος βοηθός παραγωγής και βγάζει μέσα από το μπουφάν του μικρό κουτί ζαχαροπλαστείου και μου το δίνει εμπιστευτικά. Η σοκολατίνα μέσα ήταν η πιο σοκολατίνα που μπορείς να φανταστείς. Σοκολάτα έξω, μέσα και παραμέσα με ένα μικροσκοπικό και απειροελάχιστο παντεσπάνι. Πώς δεν τον φίλησα τον άνθρωπο.
Το θέμα με τα κλάμματαΠροσπαθούμε που λες να τραβήξουμε μία σκηνή όπου εγώ κλαίω για ένα από αυτά τα banners που κουνιούνται. Στήνομαι που λες, κάθονται και οι δύο άνθρωποι με τις ασήκωτες κάμερες στη θέση τους, έτοιμα όλα και φωνάζει ο σκηνοθέτης μας το “πάμε”. Παιδιά δεν ξέρω τί με έπιασε εκείνη την ώρα, βγάζω μια σπαρακτική κραυγή α λα παλιός Ελληνικός κινηματογράφος και καταρρέουμε όλοι ταυτοχρόνως από τα γέλια. Τόσο πολύ που μετά κλαίω κανονικά στο βίντεο αλλά από τα γέλια. Μιλάμε παρακαλάω το σκηνοθέτη να μου στείλει αυτή τη σκηνή.
Ορίστε δύο από τα υπάρχοντα βίντεο – μπορείτε να τα δείτε όλα στο facebook ή στο youtube
Έχω ένα σωρό ακόμα μικρές ιστορίες από την εμπειρία μου αλλά θα σας κάνω να βαρεθείτε. Το ρεζουμέ είναι ότι αισθάνθηκα πως φτιάξαμε κάτι όμορφο, ειλικρινές και διασκεδαστικό. Μου επετράπη να μιλήσω όπως θέλω και να αισθανθώ κι εγώ δημιουργική – δε το πίστευα ότι αυτό μπορεί να γίνει σε διαφημιστικές ενέργειες. Ελπίζω ότι θα σας αρέσουν οι συνταγές και τα βίντεο. Εμείς πάντως περάσαμε πολύ καλά όταν τα φτιάχναμε κι ελπίζω ότι αυτό φαίνεται.
——————-
Φωτογραφίες: Οι φωτογραφίες έχουν παραχωρηθεί ευγενικά από τη σελίδα του Πας Μαγειρεύοντας στο Facebook.
Disclosure: Αυτή η καταχώριση μπορεί να θεωρηθεί και διαφημιστική αλλά δεν έχω τέτοια πρόθεση. Ήθελα μάλλον να μοιραστώ την εμπειρία μου και να ευχαριστήσω και τους ανθρώπους που δουλέψαμε μαζί στο Πας Μαγειρεύοντας.
Τις μέρες που έγινε το Sani Gourmet ήμουν *λίιιιιιιγο* στο τρέξιμο και στον πανικό. Αχρείαστη όμως ήμουν καθώς τα καλά παιδιά στο Greek Food Blogs πήγανε μια βόλτα στη Σάνη, μεταδίδανε τα γκουρμεδογεγονότα live.
Ήντα ‘ναι αυτό το Sani το Gourmet μ’ρε κοπελιά; (ρωτάει ο Προφήτης μας)