Μέρες που είναι (Πάσχα δηλαδή) βάφω αυγά. Εδώ όμως έχουμε το πρόβλημα ότι πρέπει να βράσουμε καμιά τριανταριά αυγά χωρίς να σπάσουν.
Ιδού το κόλπο. Continue reading
Μέρες που είναι (Πάσχα δηλαδή) βάφω αυγά. Εδώ όμως έχουμε το πρόβλημα ότι πρέπει να βράσουμε καμιά τριανταριά αυγά χωρίς να σπάσουν.
Ιδού το κόλπο. Continue reading
Καλά τα πατζάρια και οι κρεμμυδόφλουδες και όλα αυτά τα οικολογικά αλλά νομίζω λείπει μια απλή συνταγή τσακ μπαμ με μπογιά εμπορίου.
Προσωπικά εμένα τα αυγά έτσι μου βγαίνουν όσο πιο κόκκινα γίνονται και χαίρομαι το χρώμα τους.
Πρώτα πρώτα παίρνω αυγά χωριάτικα, βιολογικά, με την κουτσουλιά τους πάνω. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Continue reading
Η περίοδος πριν τα Χριστούγεννα, στα νησιά των Κυκλάδων (χαιρετίσματα στην όμορφη Νάξο και στ’Απεράθου -από όπου και κατάγομαι και ηγαπώ σφόδρα έστω και αν δεν πηγαίνω συχνά) και στην Κρήτη, ήταν παραδοσιακά η εποχή για τα χοιροσφάγια.
Κοινώς, οι οικογένειες παίρναν το γουρουνάκι τους, το έσφαζαν και από αυτό έφτιαχναν μύριες όσες λιχουδιές, από πηχτή και λουκάνικα μέχρι απάκια και λούτζες.
Για αυτό λοιπόν τις μέρες αυτές, όταν οι άλλοι φτιάχνουν μελομακάρονα και κουραμπιέδες, ο άντρας ο σωστός, ο πρόστυχος, ο πρωτόγονος, φτιάχνει παστά και καπνιστά.
Σήμερα λοιπόν θα φτιάξουμε λούτζα.
Continue reading
Η πρώτη συνταγή της Κατερίνας μας στο Digital Scullery ήταν η τιμημένη συνταγή της (και της μαμάς της) για μελομακάρονα. Από τότε ένα σωρό κόσμος έχει πετύχει μελομακάρονα – για παράδειγμα η Αρετή μας – χάρη στην Κατερίνα. Και εγώ επίσης.
Φέτος, επιτέλους είπαμε να φτιάξουμε και βίντεο.
Πιστόνια μου,
Το καλοκαίρι έρχεται, εμπρός βήμα ταχύ. Ναι εντάξει, το καλοκαίρι δεν έχει έρθει και ακριβώς μια και συχνά πυκνά τρώμε κάτι επικές μπόρες στη μάπα. Βγαίνεις το πρωί να πας στη δουλειά με το λινό σου το παντελόνι και το παπουτσικό το ρηχό και μετά από 2 ώρες τρέχεις μες στη βροχή σαν τη Μεγκ Ραϊαν σε αποτυχημένη ρομαντική κομεντί (συγγνώμη για τις βωμολοχίες) με τον Αντόνιο Παντέρας στο ρόλο του μοιραίου πληρωμένου δολοφόνου που τη μυεί στα μυστικά του ταντρικού σεξ και της εντσιλάδας με μπόλικο ταμπάσκο.
Να το κορίτσι μας η Δάφνη (deadendmind) με καταπληκτικά τρουφάκια.
————————-
Όταν γιορτάζουμε ή γενεθλιάζουμε, συνήθως φέρνουμε γλυκά να κεράσουμε συναδέλφους και γνωστούς. Τώρα που έχουμε κρίση, αυτό μπορεί να είναι αρκετά ακριβό σπορ, ειδικά αν πρέπει να πάρεις γλυκά για 30 άτομα ας πούμε. Τι πιο ωραίο από το να αφιερώσεις λίγο χρόνο για να φτιάξεις κάτι με τα χέρια σου; Επειδή όμως δεν είμαστε όλοι Στέλιοι Παρλιάροι, ούτε έχουμε πολύ χρόνο, δες παρακάτω μια πολύ εύκολη συνταγή που βγάζει αρκετά κομμάτια και πάντα ικανοποιεί τον κόσμο!
Αυτές τις μέρες έχουμε βρεθεί οι γυναίκες της οικογένειας στο σπίτι της Μαμάς Δέσποινας και του Αλέξανδρου στην Αταλάντη. Μάνα και δύο κόρες, καταλαβαίνετε τί συμβαίνει.
Την Παρασκευή που είχε εξαιρετικό καιρό βγήκαμε στον κήπο και μαζέψαμε χορταράκια (μιαμ μιαμ έγιναν βραστά με λίγο ψαράκι) και διάφορα άλλα λαχανικά. Ο Αλέξανδρος εν τω μεταξύ πότιζε στο φυτώριο του – τη σάουνα την ίδια. Για να μπεις έπρεπε να πίνεις νερό συνεχώμενα.
Σας έχω φωτογραφίες από τις εξοχές, για να ανοίξει λίγο το μάτι σας αν είστε σε γκρίζα πόλη, παρακάτω.
Για αρχή όμως, ιδού η συνταγή για τα βραστά χόρτα. Δεν σας λέω να κόψετε δικά σας άγρια χόρτα (μην κάνουμε και καμιά ζημιά) οπότε καλύτερα να πάρετε από το μανάβη σας.
Τώρα που πλησιάζει το Πάσχα έρχεται η ώρα της Μαγειρίτσας. Είναι από τις πολύ εύκολες σούπες που τις αγαπάμε πολύ στο σπίτι.
Το μυστικό με τη Μαγειρίτσα είναι να την κάνετε παραδοσιακά. Δηλαδή να την αυγοκόψετε αφού… γυρίσετε από την εκκλησία. Η εκκλησία (ή αν δεν πάτε θέλετε τον αντίστοιχο χρόνο) θα σας πάρει τουλάχιστον μία ώρα. Τόσος είναι και ο ελάχιστος χρόνος που πρέπει να αφήσετε τη σούπα να κρυώσει πριν την αυγοκόψετε.
Οπότε, πρώτα φτιάχνουμε με τις φόρμες (βλέπε την κολακευτική φωτογραφία), μετά ντυνόμαστε, γινόμαστε όμορφες, πάμε στην εκκλησία (ή όχι) και αφού γυρίσουμε τελειώνουμε τη σούπα.
Στο τελείωμα θα προσθέσουμε το ρυζάκι μας (αλλιώς το ρύζι ποτίζει και παπαριάζει) και το αυγολέμονο.
Εδώ και λίγο καιρό είμαστε πελάτες σε μία υπηρεσία που μας στέλνει ένα κουτί με βιολογικά λαχανικά και φρούτα στο σπίτι μια φορά την εβδομάδα. Το καλύτερο από όλα με αυτό το σύστημα είναι ότι έρχονται και πράγματα που δεν θα τα αγόραζα ποτέ μόνη μου. Το αποτέλεσμα είναι ότι δοκιμάζω ένα σωρό καινούρια πράγματα. Τί καλύτερο από το να πρέπει να ψάξεις, να μάθεις και να κάνεις κάτι καινούριο;
Ειδικά τώρα που είναι και Σαρακοστή κι έχω στερέψει από ιδέες. Πόσο όσπριο να φας πια;
Την περασμένη εβδομάδα ήρθαν στο κουτί μωβ μπροκολάκια. Όχι όμως το μεγάλο το μωβ μπρόκολο αλλά μικρά κλαδάκια ας πούμε με λίγο μπροκολάκι στην άκρη. Στα αγγλικά αυτό λέγεται purple sprouting broccoli αλλά δεν βρήκα μετάφραση στα Ελληνικά πέρα από το μωβ μπρόκολο.
Μετά από popular request που λένε κι οι φίλοι μας οι αγγλόφωνοι κάθησα κι έκανα απλή συνταγή λαγάνας. Τσακ μπαμ. Ούτε 12 ώρες πριν ούτε τίποτα. Την ίδια μέρα.
Η συνταγή είναι του ΤΙΤΑΝΟΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Paul Hollywood (@hollywoodbaker). Είναι ένας ψωμάς/ ζαχαροπλάστης/ ο θεός της ζύμης εδώ στη Βρετανία κι έχω μάθει φοβερά πράγματα από αυτόν. Ο Μανώλης μου πήρε δωράκι το βιβλίο του 100 Great Breads κι εκτός από φοβερά ψωμιά γενικά έχει και λαγάνα. Θα μου πεις, στο Βρετανό πήγες να μάθεις λαγάνα; Ναι, διότι έχει απλές συνταγές που τις εμπιστεύομαι στα σίγουρα. Δεν είχα πολύ χρόνο αυτή τη φορά, κάποια στιγμή θα ψάξω μια παραδοσιακή και θα την φτιάξω. Continue reading
Κάτι συμβαίνει με το Λονδίνο το Νοέμβριο που με κάνει να ονειρεύομαι ζεστές σούπες και κουλούριασμα στον καναπέ φορώντας χοντρές κάλτσες. Δεν είναι τόσο το κρύο – που χειροτερεύει το Δεκέμβριο και το Γενάρη. Είναι μάλλον η μυρωδιά του κρύου που έρχεται στον αέρα. Περίπου σαν την υπόσχεση του χειμώνα.
Έχετε ποτέ ξυπνήσει μια ωραία πρωϊα με τους σιελογόνους αδένες σας σε υπερδιέγερση να φωνάζουν με αγωνία κάτι; Τι λέω, φυσικά και το χετε πάθει. Ε εγώ σήμερα ξύπνησα με τη λέξη «Μπέϊκον» να πάλλεται με χρυσά γράμματα σε ένα μαύρο φόντο μέσα στο μυαλό μου. Ναι αλλά δεν έχω μπέϊκον σπίτι. Οπότε τι κάνουμε; Ε θα φτιάξουμε! Ναι, δεν είναι δύσκολο (τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος της διαδικασίας). Ξεκινάμε;
Φαίνεται ότι έχει πέσει ένας πανικός με τη δίαιτα Dukan, όχι μόνο εδώ στη Βρετανία (μας έχουν πρήξει με τα πόσα κιλά έχασε η μαμά της Αικατερίνης – καλέ της καινούριας πριγκηποπούλας!) αλλά και στην Ελλάδα. Σκέφτηκα να σας φτιάξω κάτι διαφορετικό – π.χ. έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα συνταγή για muffins αλλά στη σελίδα μας στο facebook μόλις το πρότεινα έπεσε κραυγή αγωνίας για τη γαλέτα. Μιλάμε έχετε μεγάλο πόνο.
Από ότι μαθαίνω λοιπόν από τους φίλους στο facebook (και στο twitter) ετούτη η γαλέττα σας βγαίνει τα χάλια της, σας κολλάει, σας παιδεύει. Ήρθα με την έρευνα μου και τις φωτογραφίες μου.
Αγαπητά μου παιδιά, ξέρω είμαι κοπανατζής και δε γράφω συχνά, αλλά τώρα που θα πέσει η θερμοκρασία και θα είναι πάλι καιρός για παστά, λουκάνικα κλπ θα επανέλθω.
Η σημερινή μας γαστριμαργική κόλαση, μας πάει μια βόλτα στην μισητή για πολλούς Αμερική, και τα άκρως καπιταλιστικά μπέργκερ της. Αναγνωρίζω ότι αν ήμουν γραμμένος σε συγκεκριμένες νεολαίες αυτή η συνταγή ίσως να αποτελούσε αφορμή για ατιμωτική διαγραφή και ίσως ομαδικό φατούρο με διπλωμένα τεύχη εφημερίδας, αλλά δεν είμαι οπότε…
Ήταν που λες ένα ζεστό Αυγουστιάτικο απόγευμα. Η Αθηνά (@athensbynite) με ξελίγωσε λέγοντας στο twitter ότι τρώει κάτι φρυγανιστά ψωμάκια με τυρί και μαρμελάδα κόκκων πιπεριού.
Όπα! σκέφτηκα, σέρνεται τέτοια συνταγή κι εγώ δεν την ξέρω; Ζητάω από την Αθηνά (που ήταν στην Αθήνα) και τάκα-τάκα, τα πλήκτρα όχι τα τακουνάκια, μου λέει σε 3 twits τη συνταγή. 3 twits! τόσο εύκολο.