Τη λάτρεψα την κοπέλα.
Προσωπικά αγαπημένα είναι bacon butty, savoury pies και φυσικά scones with jam & cream!
Βρετανικά φαγητάκια που πρέπει να δοκιμάσεις
2
Category Archives: ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ & ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ
ΒΙΝΤΕΟ | Πώς καθαρίζουμε ψάρια – με την κ.Έφη
Μετά από το τιτανοτεράστιο βίντεο όπου μάθαμε από τον κ. Μιχάλη πώς να διαλέγουμε φρέσκα ψάρια, σειρά έχει το καθάρισμα.
Ας υποθέσουμε ότι ο ιχθυοπώλης μας δεν είναι γνώστης και θεόντας και δε θέλουμε να μας καθαρίσει το ψάρι. Ιδού, η κ. Έφη με μια μαχαίρα ΝΑ (με το συμπάθειο) μας τα λέει όλα χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΩ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ότι το βίντεο είναι τρελό σπλάτερ με αίματα και τέτοια (από τα ψάρια, δεν κόψαμε κανένα χέρι).
PODSAFE μουσική στο βίντεο:
I’m So Happy, Bombskare
Drunken Sailor, Blaggards
ΒΙΝΤΕΟ | Πώς διαλέγουμε το σωστό το ψάρι
Ως γνωστόν εγώ δεν αγαπάω τα ψάρια. Τί να σου κάνω, έτσι είναι η θεία, ολίγον περίεργη με το ψάρι. Πού και πού όμως πρέπει. Εφόσον λοιπόν δεν είμαι μαθημένη, τσάκωσα τον κ. Μιχάλη που ειναι ιχθυοπώλης βαρβάτος και οικογενειακός φίλος να μου δείξει πώς διαλέγουμε φρέσκο ψάρι σε βίντεο.
Βέβαια μου πήρε κάποιο καιρό να το ανεβάσω αλλά το καλό πράγμα αργεί να γίνει (μιλάμε πετάει ο κ. Μιχάλης κάτι ατάκες διαστημικές).
Άμα θέλετε να τον πετύχετε από κοντά, βρίσκεται στην Αταλάντη – συνήθως και την ημέρα που έχει λαϊκή αγορά.
PODSAFE μουσική στο βίντεο:
I’m So Happy, Bombskare
Drunken Sailor, Blaggards
Βίντεο | Πώς γίνεται ο μούστος (χωρίς ξυπόλητες)
Δεν ξέρω αν το παθαίνεις κι εσύ αλλά όταν ακούω λέξεις όπως τρύγος, πατητήρι και μούστος σκέφτομαι σκηνές από Ελληνικές ταινίες όπου διάφοροι ηλιοκαμμένοι βγάζουν τα παπούτσια τους και πατάνε τα σταφύλια.
Δεν γίνονται έτσι σήμερα τα πράγματα.
Στείλαμε την ομάδα της Αταλάντης να μάθει πώς γίνεται ο τρύγος κι ο μούστος.
Μαζέψανε σταφύλια στο κτήμα του Γιώργου και πήγανε μια βόλτα από το Μπούτσικα στην Αταλάντη να τα κάνουνε μούστο με τη βοήθεια του Άγγελου και του Βασίλη.
Στην κάμερα η Ελίνα, στις σκηνοθετικές οδηγίες (και στις άσχετες εμφανίσεις στα πλάνα) και η δική μας Μαμά Δέσποινα.
Ιδού το βίντεο και τσάκω και τις φωτογραφίες παρακάτω.
Άντε και γεια μας.
The Real Greek μουσακάς , σουβλάκι και κουτσομπολιά
Εντάξει, παράλογο; Πήγες κυρά μου στο Λονδίνο για να δεις το σεφ του The Real Greek να φτιάχνει μουσακά; Ναι, εντάξει ξέρω, φτάνει.
Όταν πήρα την πρόσκληση από την ευγενέστατη Megan σκέφτηκα ακριβώς το ίδιο. Παρόλα αυτά θέλω πάντα να μαθαίνω οπότε σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ καλή ευκαιρία να δω αυτό το κλασσικό φαγητό από επαγγελματία σεφ. Δεύτερον, είχα σταματήσει να πηγαίνω στο The Real Greek εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια οπότε με έπιασε η περιέργεια.
Οπότε, ιδού η ιστορία του πώς άλλαξα γνώμη και μερικές σημειώσεις για το μουσακά.
Σούπερ τσουρεκο-οδηγός από τη Βίκυ
Το τσουρέκι είναι μια πονεμένη ιστορία με μένα. Όσες φορές και να μου το έχουν δείξει πάντα κάπως χάλια μου βγαίνει. Επιμένω όμως γιατί είναι τόσο αγαπημένη γεύση και φυσικά δε βρίσκονται στο εξωτερικό. Ή τουλάχιστον δε θέλω να πάρω 3 λεωφορεία να πάω σε κάποιον Ελληνικό φούρνο του Λονδίνο.
Enter η Βίκυ με το TasteFULL που ξέρει το τσουρέκι το καλό από τη μαμά της και πάλεψε με τα υλικά και τα πλεξίματα και τα ζυμώματα. Δοκίμασε συνταγές, δοκίμασε υλικά, γενικά παιδεύτηκε για να απολαύσουμε οι υπόλοιποι διότι το αποτέλεσμα είναι ένας σούπερ οδηγός για τσουρέκια. Continue reading
Μαθαίνοντας από τα λάθη | Σοκολατάκια με θαλασσινό αλάτι του Nigel Slater
Τελευταία παρακολουθώ μία εκπομπή στο BBC που λέγεται Simple Cooking με τον Nigel Slater‘s (που χρειάζεται καινούριο website). Είναι ένας πολύ γνωστός σεφ και πολύ συμπαθητικός. Ο λόγος που ξεκίνησα να την παρακολουθώ ήταν οι καταπληκτικοί τίτλοι. Θέλω να φτιάξω ένα γλυκό για τους τύπους που σκεφτήκανε την ιδέα να έχουν τους τίτλους των συνταγών και των επεισοδίων πάνω σε πακέτα φαγητών. Είναι γλύκα!
Η Στέλλα έφτιαξε ροξάκια και λίγο troubleshooting
Γεια σου “θεία” Σοφία!
Σου στέλνω τη φωτογραφία μόνο και μόνο για να υπάρχουν στην ιστορία πειστήριο ότι όντως, εγώ, η ακαμάτρα κόρη, έφτιαξα κάποτε ροξάκια!
Η φωτογραφία δεν είναι καλή, δε θα πω όμως το ίδιο για τα ροξάκια που είναι πεντανόστιμα!
Το e – ΚΨΜ της κουζίνας μας II: Κ- Καθαριότητα
Αφού έχουμε εξηγήσει τα πέρι επιμόλυνσης ας δούμε τώρα τι σημαίνει το Κ στο ακρωνύμιο μας (e-ΚΨΜ).
Είναι πολύ σημαντικό να διατηρούμε την κουζίνα καθαρή αλλά αυτό δεν είναι δα και κρατικό μυστικό, το ξέρουμε ήδη (για κρατικά μυστικά που έχουν διαρρεύσει στο Wikileaks :P). Τι εννοούμε όμως όταν λέμε “καθαριότητα στην κουζίνα”;
Τί πρέπει να περιέχει η κατάψυξη (busy people version)
Μετά από το παλαιότερο σουξε με το τί πρέπει να περιέχει το ψυγείο φτάνουμε και στην κατάψυξη.
Η κατάψυξη είναι ΦΙΛΗ ΜΑΣ. Μην ακούτε τη μάνα σας. Όταν έχουμε δουλειές, όταν τρέχουμε, όταν είμαστε ξεχασιάριδες ή όταν είμαστε ανεπίδεκτοι πάντα θα μας σώσει η κατάψυξη. Πέταξα πολύ φρέσκο φασολάκι για να το μάθω αυτό. Learn from my fail.
Το e-ΚΨΜ της κουζίνας μας Ι
Τα μικρόβια βρίσκονται παντού στο περιβάλλον μέσα και έξω από το σπίτι αλλά και επάνω στο σώμα μας. Τις περισσότερες φορές είναι ακίνδυνα και συχνά βοηθάνε στη καλή λειτουργία του οργανισμού μας. Για παράδειγμα τα βακτήρια του στομαχιού βοηθάνε στην καλή πέψη ενώ τα βακτήρια του δέρματος μας προστατεύουν από μολύνσεις. Παρόλα αυτά, υπάρχουν κάποια μικρόβια τα οποία είναι επικίνδυνα για την υγεία μας, ειδικά όταν εισέρχονται στον οργανισμό μας μέσω των τροφών.
Γεύσεις από παλιά: αρχαία καλοκαίρια.. από τον k.k.moiris
Δεν είναι αναγκαίο να γράψω πολλά σήμερα, το κείμενο του k.k.moiris με τις παλιές γεύσεις (και μυρωδιές) είναι από τις πιο απόλυτες καταγραφές του τί σημαίνει φαγητό (και κάποια άλλα πράγματα)
Σύκα. Πολλά. Οι συκιές ήταν εχθροί μας, όποιος προλάβαινε τρυγούσε. Πόσα να φας; τέσσερα, πέντε, έξη; τα άλλα στην τσέπη -που κόλλαγε μετά- για το σπίτι, τότε δεν ξέραμε τι μπορεί να σημαίνει το take no prisoners.
Μούρα στο στόμα, στο χώμα, βαμμένα χείλια, βαμμένα χέρια, βαμμένα παντελόνια και μπλούζες, η σκιά της μουριάς πάντα μύριζε αλλιώς. Απαγορευμένα, συνήθως. Κλέβαμε μούρα απ΄τις ξένες. Μόνο. Από τότε εμπεδώσαμε ότι το ξένο είναι πιο καλό. Κι ας σε βάφει, ανεξίτηλα πολλές φορές.
Ψωμί με θρεψίνη. Μια μέρα Αυγούστου την σκότωσε εν ψυχρώ η μερέντα. Γυναίκες….πφφ….
Τρώγονται τα άβραστα τα μακαρόνια;
Στο Indiblog το καλό μας το παιδί ο indictos έχει χωλοσκάσει με τα al dente μακαρόνια που δεν μπορεί να τα φάει με τίποτα!
δεν με χέζετε λέω εγώ…
…με τις γκουρμεδιές σας και τα Al dente μακαρόνια σας.
Τα άβραστα τα μακαρόνια απλά δεν τρώγονται!
Και να μην ΜΕ πει κανένας ότι είναι θέμα συνήθειας.
Το Digital Scullery από ηθικής άποψη δε μπορεί τα πολύ τα γκουρμέ αλλά στο μακαρόνι δεν έχουμε παγιωμένη άποψη.
Εσύ τί λες καλό μου τέκνο; Τρώγεται το άβραστο ή σου κάθεται στο στομάχι;
Αυγολέμονο | Γιαγιά Γιάννα και Γιαγιά Βασίλω YOU ROCK
Μετά από 4.000 φορές που μου το στείλατε ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΞΩ.
ΑΥΓΟΛΕΜΟΝΟ RULEZZZZZZZZZZ (κάνω και δήθεν χειρονομία gangsta εδώ).
Ρίξτε μια ματιά στο ΤΙΤΑΝΟΤΕΡΑΣΤΙΟ βίντεο από τον So Tiri έναν νέο καλλιτέχνη all the way from the States baby που κρατάει ψηλά τη σημαία τραγουδώντας για ΦΑΓΙΑ. Είναι ένα άξιο τέκνο του Digital Scullery το παιδί μας.
Στο βίντεο υπάρχει και μια κανονικότατη γιαγιά, φουλ στα μαύρα και ένας περίεργος τύπος που της την πέφτει λίγο (ναι της γιαγιάς). Ορθά πράττει ο κύριος βέβαια καθώς από ότι ακούμε η γιαγιά μαγειρεύει και αυγολέμονο και ντολμάδες.
Το περίεργο είναι ότι αν παρακολουθήσουμε το τραγούδι η σούπα αυγολέμονο έχει κοτόπουλο, καρότα, σέληνο ΚΑΙ γάλα. Μιλάμε don’t try this at home! Πρέπει να κάνω ένα βίντεο σούπα αυγολέμονο να το στείλω στο So Tiri και την καταπληκτική παρέα του να ‘χουν να τρώνε τα παιδιά στους δύσκολους χειμώνες της Νέας Υόρκης.
Δείτε το, είναι κωμικές ιδιοφυίες τα τέκνα.
Σούπα IZ BACK!
Φαγητάκι στην Κρήτη από τη deadendmind και τον olrandir
Η Δάφνη (deadendmind) και ο Δημήτρης (olrandir) πήγανε μια βόλτα στη λεβεντογέννα και σαν καλά παιδιά (που είναι!) στείλανε τις εμπειρίες τους με το φαγητό και τις καταπληκτικές φωτογραφίες τους.
(Γκουχ – στείλε κι εσύ, μην ξεχνιέσαι)
Με τα μαύρα τα γράμματα ο Δημήτρης γράφει και με τα πράσινα η Δάφνη βοηθάει.
—————————————
Είχαμε ακούσει πολλά καλά για το φαΐ της Κρήτης. Συνηθισμένοι βέβαια από τους Έλληνες που με κάθε ευκαιρία επευφημούν τον τόπο τους (και δη τους Αθηναίους που δεν μένουν πια στον «τόπο τους»), δεν δίναμε και πολύ βάρος -ή τουλάχιστον όχι περισσότερο απ’ότι δίναμε σε όσους λέγανε για τα γραφικά χωριά (χωρίς ηλεκτρισμό) και τα μαγευτικά τοπία (που ερημοποιούνται κάθε καλοκαίρι). Εγώ έδινα γιατί πέρασα κάποιες μέρες στα Χανιά πριν μερικά χρόνια, με τις καλύτερες γευστικές εντυπώσεις.
Φτάσαμε λοιπόν στο Ηράκλειο και μας πρότεινε η εξαιρετική ξεναγός και φιλόξενη εντόπια κάτοικος Ζαχαρένια να πάμε για μεσημεριανό στο «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα…». Πρόκειται για μια κλασσική ψαροταβέρνα, σαν αυτές που βλέπεις σε όλη την Ελλάδα: δίπλα στην κίνηση του λιμανιού, χάρτινα τραπεζομάντηλα, γκαρσόνια που με κάποιο μαγικό τρόπο μεταφέρουν 15 πιάτα ταυτόχρονα, και οικογένειες με παιδιά που φωνάζουν. Η πατατοσαλάτα που παραγγείλαμε για ορεκτικό όμως μας εντυπωσίασε: ανακατεμένη με λίγη σκορδαλιά που τις έδινε μια σπιρτάδα στη γεύση (άλλα ίσα-ίσα για να μη γίνει πολύ βαριά) μας ξάφνιασε πολύ ευχάριστα, και το ίδιο συνέβη και με τους κολοκυθοκεφτέδες και το φρέσκο φαγκρί που φάγαμε. Το μεγάλο σοκ όμως ήρθε όταν τελειώσαμε το φαγητό, και πήραμε μια πρώτη γεύση από αυτό που καταλάβαμε μετά ότι είναι standard στην Κρήτη: το κέρασμα στο τέλος.
Μας φέρανε: τραγανούς λουκουμάδες με μέλι και μια τεράστια μπάλα παγωτού, γλυκό τριαντάφυλλο, γλυκό του κουταλιού βύσσινο, ένα πιάτο καρπούζι, και βέβαια ένα μπουκαλάκι ρακή με δυο ποτηράκια. Κι αν ήμασταν χορτασμένοι, με τέτοιες λιχουδιές μπροστά σου δεν μπορείς να μη φας κι άλλο! Η φωτογραφία είναι από τη δεύτερη φορά που πήγαμε, με ελαφρώς διαφορετικά γλυκά.
Ακόμα κι έτσι βέβαια, κλίναμε να θεωρήσουμε πως είναι εξαίρεση, πως δε γίνεται να είναι όλα τα φαγητά τόσο νόστιμα. Κάπου τη δεύτερη μέρα αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε τη γαστρονομική εμπειρία που βιώνουμε, κι αρχίσαμε να τραβάμε φωτογραφίες. Αυτή η καθυστέρηση είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν έχουμε εικόνες της υπέροχης σφακιανής πίτας. Ααααχ, η Σφακιανή πίτα…
Το ξενοδοχείο μας δεν είχε πρωινό, αλλά καταλήξαμε να το θεωρούμε προσόν αυτό αφού μας έδινε τη δικαιολογία να τιμούμε καθημερινά το Le Petit Paris (κοντά στην πλ. Ελευθερίας), του οποίου τα κρουασάν μπορούν να περιγραφούν ως αμαρτωλές απολαύσεις με ζουμερή σοκολάτα ή γλυκιά κρέμα ζαχαροπλαστικής, σε μέγεθος αντρικού μπράτσου (κυριολεκτώ, έκανα τη σύγκριση κι ήταν ίσως λίγο μεγαλύτερο το κρουασάν -είμαι κι αγύμναστος!) Είχε κι άλλα (πρέτζελ, μηλόπιτα, κλπ) που δεν δοκιμάσαμε γιατί την Κυριακή ήταν κλειστό. Το κρατάμε για την επόμενη φορά!
Στα κυρίως πιάτα, το τσουμπλέκι που γευτήκαμε στο νότιο Ρέθυμνο ήταν σαν ratattouille μαζί με χοιρινό, αλλά μερικές κλάσεις ανώτερο αφού ψήθηκε σε κιούπι στο φούρνο κι είχε κι αγνά κρητικά μπαχαρικά να το συμπληρώνουν.
Το κρέας έλιωνε στο στόμα και τα λαχανικά το συνόδευαν εξαιρετικά. Το δικό μου ήταν μπουκιές κοτόπουλου με πατάτες, τυρί και ψιλοκομμένη πιπεριά. Κοτόπουλο Σπέσιαλ στο Κιούπι. Πολύ ωραίο κι αυτό! Έχω να σημειώσω ότι ακόμα και τα μέρη που μου φαίνονταν τουριστικά και είχα μια αμφιβολία για το πώς θα είναι η ποιότητα του φαγητού, ήταν φοβερά και διαψεύστηκα πανηγυρικά!
Και περνάμε στο αποκορύφωμα του ταξιδιού, την υπερπαραγωγή του Ηρακλείου: το καφέ Ουτοπία. Ήταν το πρώτο καφέ που κάτσαμε την Παρασκευή το απόγευμα, και μας άρεσε τόσο που ξαναπήγαμε και τη Δευτέρα για repeat performance. Την πρώτη μέρα απολαύσαμε το περίφημο fondue σοκολάτας του, το οποίο μας επαινούσαν φίλοι και γνωστοί από όλη την Ελλάδα. Το fondue «δύο ατόμων» γέμισε ικανοποιητικά τα στομάχια τριών! Έρχεται σε μια ειδική πιατελίτσα με μια τρύπα στη μέση όπου μπαίνει κερί ρεσώ, κι από πάνω το μπωλ με την -υπέροχη, λιωμένη- σοκολάτα. Γύρω από αυτό, διάφορες λιχουδιές για να τις βουτάς στη σοκολάτα. Φρούτα (φράουλα, μπανάνα, κεράσια), τριμμένοι ξηροί καρποί, καρύδα, κλπ. Σε ξεχωριστά πιατάκια έρχονται και γκοφρέτες, αφράτη βάφλα σε κομμάτια και σου με κρέμα. Δεν περιγράφεται με λόγια το πόσο ωραίο ήταν!
Στο encore της Δευτέρας γεύτηκα τη ζεστή σοκολάτα τους. Συνηθισμένος από τα Αθηναϊκά καφέ (όπου παραγγέλνω πικρή σοκολάτα και μου φέρνουν μια που «πικρίζει»), ζήτησα μια πικρή. Όσο πικρή μπορεί να μου την κάνει. Μου έφερε μια πικρή. Χρειάστηκα 6 κουταλάκια ζάχαρης για να την τελειώσω (και τη συμβολή δεύτερου ατόμου). Ήταν με διαφορά η πιο decadent απόλαυση που έχω γευτεί ποτέ. Περάσαμε ίσως ένα δίωρο απλώς απολαμβάνοντας τις διακοπές μας, τη σοκολάτα και τα βουτήματα που μας φέρανε στην εταζέρα σήμα κατατεθέν του μαγαζιού. Η εταζέρα ήταν πολύ εντυπωσιακή, θα τη δεις και στις φωτογραφίες. Στον κατάλογο του μαγαζιού έχει ειδικές οδηγίες για την εταζέρα. Τα βουτήματα τα κερνάει το μαγαζί, αλλά μόνο αν τα κρατάς σκεπασμένα με το κάλυμμα. Αν τα αφήσεις ξεσκέπαστα σε χρεώνουν. Η σοκολάτα ήταν απίστευτα πηχτή και βαριά. Να φανταστείς (εγώ που με πειράζει ο καφές), είχα συμπτώματα καφεΐνης μετά από την κατανάλωση 1/3 από αυτή τη σοκολάτα. Τόσο τούρμπο!
Γενικά, έχουμε να πούμε τα καλύτερα για το φαγητό στην Κρήτη (και για την ίδια την Κρήτη)! Ανυπομονούμε να ξαναπάμε!
——————————————————
ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΕΛΑΛΗΣΑΝ:
Δάφνη (deadendmind)
posterous * twitter
Δημήτρης (olrandir)
website * twitter
——————————————————