Στην οικογένεια μας αγαπάμε τις σούπες γενικώς. Τώρα που πιάσανε τα κρύα εδώ όμως, μία είναι η σούπα: Γιουβάρλακος με αυγολέμονο.
Σε τούτη τη συνταγή θα δείτε και τη σούπερ σταρ, μαμά Δέσποινα. By the way να μας διαφημίσετε και στους ξενόγλωσσους φίλους διότι η μανούλα φέρνει την επανάσταση με νέα σειρά βίντεο στα αγγλικά (αμ πως). Κλικ για τη λίστα των βίντεο που έχουν ανέβει μέχρι τώρα.
Η περίοδος πριν τα Χριστούγεννα, στα νησιά των Κυκλάδων (χαιρετίσματα στην όμορφη Νάξο και στ’Απεράθου -από όπου και κατάγομαι και ηγαπώ σφόδρα έστω και αν δεν πηγαίνω συχνά) και στην Κρήτη, ήταν παραδοσιακά η εποχή για τα χοιροσφάγια.
Κοινώς, οι οικογένειες παίρναν το γουρουνάκι τους, το έσφαζαν και από αυτό έφτιαχναν μύριες όσες λιχουδιές, από πηχτή και λουκάνικα μέχρι απάκια και λούτζες.
Για αυτό λοιπόν τις μέρες αυτές, όταν οι άλλοι φτιάχνουν μελομακάρονα και κουραμπιέδες, ο άντρας ο σωστός, ο πρόστυχος, ο πρωτόγονος, φτιάχνει παστά και καπνιστά.
Σήμερα λοιπόν θα φτιάξουμε λούτζα.
Continue reading
Εντάξει, παράλογο; Πήγες κυρά μου στο Λονδίνο για να δεις το σεφ του The Real Greek να φτιάχνει μουσακά; Ναι, εντάξει ξέρω, φτάνει.
Όταν πήρα την πρόσκληση από την ευγενέστατη Megan σκέφτηκα ακριβώς το ίδιο. Παρόλα αυτά θέλω πάντα να μαθαίνω οπότε σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ καλή ευκαιρία να δω αυτό το κλασσικό φαγητό από επαγγελματία σεφ. Δεύτερον, είχα σταματήσει να πηγαίνω στο The Real Greek εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια οπότε με έπιασε η περιέργεια.
Οπότε, ιδού η ιστορία του πώς άλλαξα γνώμη και μερικές σημειώσεις για το μουσακά.
Τώρα που πλησιάζει το Πάσχα έρχεται η ώρα της Μαγειρίτσας. Είναι από τις πολύ εύκολες σούπες που τις αγαπάμε πολύ στο σπίτι.
Το μυστικό με τη Μαγειρίτσα είναι να την κάνετε παραδοσιακά. Δηλαδή να την αυγοκόψετε αφού… γυρίσετε από την εκκλησία. Η εκκλησία (ή αν δεν πάτε θέλετε τον αντίστοιχο χρόνο) θα σας πάρει τουλάχιστον μία ώρα. Τόσος είναι και ο ελάχιστος χρόνος που πρέπει να αφήσετε τη σούπα να κρυώσει πριν την αυγοκόψετε.
Οπότε, πρώτα φτιάχνουμε με τις φόρμες (βλέπε την κολακευτική φωτογραφία), μετά ντυνόμαστε, γινόμαστε όμορφες, πάμε στην εκκλησία (ή όχι) και αφού γυρίσουμε τελειώνουμε τη σούπα.
Στο τελείωμα θα προσθέσουμε το ρυζάκι μας (αλλιώς το ρύζι ποτίζει και παπαριάζει) και το αυγολέμονο.
Πιστόνια μου καλησπέρα. Για να ξεκινήσει καλά ο χρόνος και επειδή το τραβάει η εποχή,το τζάκι και τα τσίπουρα, σήμερα θα ασχοληθούμε με τα λουκάνικα. Αφού πούμε κάποια εισαγωγικά πραγματάκια, θα παρουσιάσω αυτά που έφτιαξα πρίν καναδυό βδομάδες – και βγήκαν μούρλια.
Κάτι συμβαίνει με το Λονδίνο το Νοέμβριο που με κάνει να ονειρεύομαι ζεστές σούπες και κουλούριασμα στον καναπέ φορώντας χοντρές κάλτσες. Δεν είναι τόσο το κρύο – που χειροτερεύει το Δεκέμβριο και το Γενάρη. Είναι μάλλον η μυρωδιά του κρύου που έρχεται στον αέρα. Περίπου σαν την υπόσχεση του χειμώνα.
Ανέβασα τη φωτογραφία στο Google+ και ο Στράτος ζήτησε τη συνταγή. Δηλαδή με απείλησε ότι θα του έρθει ντουβρουτζάς μόνο από τη φωτογραφία οπότε καλά θα κάνω να δώσω και τη συνταγή. Εντάξει. Όλα για τους φίλους.
Πάντα ονειρευόταν να γίνει νυφούλα
Έχετε ποτέ ξυπνήσει μια ωραία πρωϊα με τους σιελογόνους αδένες σας σε υπερδιέγερση να φωνάζουν με αγωνία κάτι; Τι λέω, φυσικά και το χετε πάθει. Ε εγώ σήμερα ξύπνησα με τη λέξη «Μπέϊκον» να πάλλεται με χρυσά γράμματα σε ένα μαύρο φόντο μέσα στο μυαλό μου. Ναι αλλά δεν έχω μπέϊκον σπίτι. Οπότε τι κάνουμε; Ε θα φτιάξουμε! Ναι, δεν είναι δύσκολο (τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος της διαδικασίας). Ξεκινάμε;
Αγαπητά μου παιδιά, ξέρω είμαι κοπανατζής και δε γράφω συχνά, αλλά τώρα που θα πέσει η θερμοκρασία και θα είναι πάλι καιρός για παστά, λουκάνικα κλπ θα επανέλθω.
Η σημερινή μας γαστριμαργική κόλαση, μας πάει μια βόλτα στην μισητή για πολλούς Αμερική, και τα άκρως καπιταλιστικά μπέργκερ της. Αναγνωρίζω ότι αν ήμουν γραμμένος σε συγκεκριμένες νεολαίες αυτή η συνταγή ίσως να αποτελούσε αφορμή για ατιμωτική διαγραφή και ίσως ομαδικό φατούρο με διπλωμένα τεύχη εφημερίδας, αλλά δεν είμαι οπότε…
Ένα από τα βασικότερα προβλήματα με τη χοιρινή τη μπριζόλα είναι πώς να μη σου γίνει σόλα όταν τη μαγειρεύεις στο φούρνο.
Κι ενώ οι καλοί οι μάγειρες απλά ξέρουν πώς να τη μαγειρέψεις σωστά εγώ ως ανεπίδεκτη αντί να μάθω επιννόησα συνταγή που κρατάει τη μπριζόλα ζουμερή.
Επίσης είναι διαφορετική από την κλασσική μπριζόλα με λάδι – λεμόνι – ρίγανη που έχουμε συνηθίσει από τις μαμάδες μας. Γίνεται λίγο γλυκιά και καυτερή.
Θα χρειαστούμε:
Πάμε βήμα – βήμα το λοιπόν.
Κόβουμε τα κρεμμύδια. Όχι εντελώς νιανιά, να ‘χουν μια ζωντάνια.
Πλένουμε και κόβουμε την πιπεριά και τη ντομάτα σε ροδέλες (από την πιπεριά πάντα αφαιρούμε τα σπόρια)
Σε ένα ταψί γυάλινο στρώνουμε τα κρεμμύδια κάτω και βάζουμε λλλλλιιιιιιιιιιγο ελαιόλαδο (η μπριζόλα θα βγάλει και το λίπος της).
Από πάνω κοτσάρουμε τις μπριζόλες.
Ρίχνουμε μπόλικη πάπρικα, αλάτι, πιπέρι (φρεσκοτριμμένο και μπόλικο) και καυτερή πιπεριά.
Με ρέγουλο την καυτερή πιπεριά.
Πάνω από όλα αυτά στρώνουμε τις ροδέλες πιπεριάς και τις ροδέλες ντομάτας.
Ξαναβάζουμε τα μπαχάρια μας.
Από το πλάι ρίχνουμε λίγο νερό.
Δε ρίχνουμε σε αυτά τα φαγιά νερό πάνω στα υλικά γιατί θα ξεπλύνουμε όλα τα μπαχάρια.
Έχουμε προθερμάνει το φούρνο για δέκα λεπτά στο φουλ.
Βάζουμε το ταψί μέσα για δέκα λεπτά πάλι στο φουλ. Μετά το αφήνουμε για 30 με 40 λεπτά (το κοιτάμε αλλά δεν γυρίζουμε τη μπριζόλα) γύρω στους 180 με 200 βαθμούς.
Σερβίρουμε προσεκτικά και ρίχνουμε από πάνω κι ό,τι γύρω γύρω λαχανικά έχει το ταψί.
Τα ζουμάκια από τα λαχανικά και όλα τα μπαχάρια έχουν ποτίσει τη μπριζόλα και δεν έχει προλάβει να γίνει σόλα.
Επίσης το λίπος της μένει ατόφιο και δεν κρατσανίζει (εγώ το βγάζω μετά. αν θέλετε οπωσδήποτε κρατσανιστό λίπος δεν κάνει η συνταγή για σας)
Μέσα άσπρη άσπρη όπως την αγαπώ.
Καλή σας όρεξη ωρέ.
Στην τιμημένη Ρούμελη ξέρουν από σούβλα.
Κάθε φορά που πάω στην Αταλάντη να δω τη Μαμά Δέσποινα κάνουμε τουλάχιστον 3 γεύματα σουβλιστά. (Σημείωση για τους τρέντηδες: Μπάρμπεκιου).
Τώρα θα μου πεις, πώς μια συνταγή μπορεί να είναι και σούπερ σύντομη και όχι σούπερ σύντομη;
Γίνεται.
Εξαρτάται πώς το μετράς.
ΜΕΤΡΗΜΑ Α’: 30 δευτερόλεπτα
Εδώ ο Κωνσταντίνος με το ψωμάκιον πάνω από τα αρνιά
ΜΕΤΡΗΜΑ Β΄: 2 μέρες (περίπου)
Εδώ το μανικιουρισμένο χέρι της θείας πριν φάει τη χοληστερίνη
Το αποτέλεσμα είναι μία φέτα ψωμί τίγκα στα αλάτια, πιπέρια, ζουμιά, λίπια, λάδια, στάχτες που πετάνε. Αλλά είναι πολύ νόστιμο το καταραμένο.
ΟΥΔΕΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΦΕΡΩ, το τρώτε με δική σας ευθύνη.
Τα διάσημα σουΤΖουκάκια (τζιέρι μου) κάνουν την βίντεο εμφάνιση τους στο Digital Scullery.
Βίντεο συνταγή με τη θεία Σοφία και τα τσιγκλίσματα του Sykofanti Bastoyni που δεν έχει ησυχία.
Στο μικρό και τρυφερό βιβλίο της Laura Esquivel, Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα (Como agua para chocolate) υπάρχει μία συνταγή για ορτύκια με τριαντάφυλλα.
Το πιάτο είναι σχεδόν αφροδισιακό στο βιβλίο – σίγουρα μία συνταγή για εραστές.
Για αυτό λοιπόν και λίγο πριν τις γιορτές των Σατουρναλίων, έρχομαι να προσφέρω μια κλασσική συνταγή για ένα αλλαντικό που οι περισσότεροι γουστάρουν πολύ, αλλά έως τώρα νόμιζαν πως είναι δύσκολο να φτιάξεις,τον παστουρμά.. Continue reading