Δε φτάνει που έζησα μία από τις ωραιότερες εμπειρίες μου με φαγητό αλλά τα αποτελέσματα είναι και σε βίντεο. Πλήρη τα αποδεικτικά στοιχεία.
Αυτό που λείπει βέβαια είναι τα πίσω από την κάμερα. Οπότε – αγαπημένη ασχολία τα κουσκούσια όπως πάντα – ιδού λίγες σημειώσεις.
Η πρόταση
Πριν από κάποιους μήνες που λες εκεί που καθόμουν αμέριμνη (δηλαδή με πιτζάμες και παντόφλα) τα καλά παιδιά της Ogilvy One σήκωσαν το τηλέφωνο και μου κάναν μια πρόταση να πάω μαγειρεύοντας με τη Hellmann’s.
Η πρώτη μου ερώτηση ήταν μάλλον χαρακτηριστική αλλά δεν θα πάρει βραβείο self promotion: “Παιδιά έχετε καταλάβει ότι δεν είμαι σεφ, έτσι;” – κανονικά αυτό δηλαδή πρέπει να μπαίνει σε κεφάλαιο “Τί να μη λες άμα θέλεις τη δουλειά”. Έτσι νόμιζα. Γιατί όχι μόνο είχαν καταλάβει αλλά όλη η ιστορία είναι πως οι συνταγές που τελικά κάναμε είναι εύκολες και γρήγορες, ειδικά δημιουργημένες για ανθρώπους που μαγειρεύουν καθημερινά. Ό,τι κάνουμε και στα βίντεο του Digital Scullery δηλαδή.
Με λίγα λόγια στο Πας Μαγειρεύοντας με τη Σοφία (θεία είμαι εδώ, Σοφία εκεί) φτιάχνω απλές συνταγές που χρησιμοποιούν προϊόντα Hellmann’s. Τις συνταγές δημιούργησε η ομάδα των Chef της Hellmann’s. Οι συνταγές και τα βίντεο υπάρχουν στο site της Hellmann’s, στο Facebook και στο YouTube.
Να μη στα πολυλογώ, αν ήταν ταινία θα σε πήγαινα από το τηλεφώνημα απευθείας στα γυρίσματα, τα ενδιάμεσα είναι τα κλασσικά βαρετά της συνεννόησης. Αρκεί να σημειώσω ότι τα παιδιά με διευκόλυναν πολύ σε αρκετά σημεία, το πιο σημαντικό όμως είναι ότι δε μου δώσανε σενάριο. Φαντάζεσαι να είχα να μάθω και απ’ έξω στυλ Πανελλήνιες; Οπότε μου έδειξαν μεγάλη εμπιστοσύνη και τους τσάκισα. Κατάλαβες. Φλυαρία και των γονέων και χοροί και γκριμάτσες και λάθη και ατάκες και γενικά ένα γέλιο ααααβάδιστο.
Φαίνεται άλλωστε και στο making of
Εδώ πρέπει να σημειώσω: Την είδατε την καταπληκτική κουζίνα έτσι; Θέλω μια τέτοια όταν μεγαλώσω.
Η παραγωγή
Όλα αυτά που βλέπετε είναι συνδυασμός της καλή δουλειάς και της οργάνωσης της Ogilvy One και της Blicker που ήταν η εταιρεία παραγωγής.
Και φτάνουμε στο καλύτερο – και ολίγον σουρεάλ – όλων. Παιδιά ήμουν εγώ στη μέση και γύρω γύρω υπήρχαν μιλιούνια άνθρωποι επαγγελματίες και ειδικοί που τρέχαν πάνω κάτω. Και το καλύτερο; Όταν πήγαινα να κάνω κάτι άλλο, π.χ. να πλύνω κάνα πιάτο με μάλωναν. Οπότε το σουρεάλ σκηνικό ήταν ως εξής: Καθόμουν όρθια και γύρω γύρω είχαμε ανθρώπους να ντύνουν, να γδύνουν, να βάφουν, να χτενίζουν, να περνάνε καλώδια μέσα από τα ρούχα, να στηρίζουν κάμερες, να αναβοσβήνουν φώτα, να συμμαζεύουν την κουζίνα, να πλένουν πιάτα, να με φωτομετράνε (το ‘μαθα κι αυτό), να αλλάζουν φίλτρα, να σηκώνουν κάτι κάμερες διακόσια κιλά, να ελέγχουν ότι δεν ξεχνάω, να γελάνε πνιχτά και ενίοτε φωναχτά (καλά αυτό δεν είναι δουλειά) και να φωνάζει cut ο σκηνοθέτης μας (που αυτό ΕΙΝΑΙ δουλειά).
Στα διαλείμματα τρώγαμε αυτά που μαγείρεψα (όλοι όρθιοι φύγαμε πάντως) και μου εξηγούσαν ο καθένας τη δουλειά του και την εμπειρία του. Μαζί μου ήταν κι ο άνθρωπος μου ο Μανώλης και πάθαμε παρέα τον θαυμασμό. Παιδιά μιλάμε για ειδίκευση, για σπουδές, για μεράκι. Μπορεί όταν ξεκίνησε το ταξίδι να μην το ήξερα αλλά όλοι όσοι ήταν εκεί με τη Blicker ήταν ένας κι ένας. Όταν μάλιστα σκεφτείς ότι όλα οργανώθηκαν ενώ εγώ μένω στο εξωτερικό καταλαβαίνεις τί λέμε.
Το θέμα με την πάστα
Ένα από τα καλύτερα σκηνικά που θέλω να μοιραστώ – χαρακτηριστικό του κλίματος – είναι η ιστορία με την πάστα. Μεσημεράκι ήταν, κάναμε διάλειμμα για φαγητό και ο αγαπητός παραγωγός μας με βρήκε να κοιμάμαι στον καναπέ, φουλ βαμμένη από τη σούπερ ντούπερ καλλιτέχνιδα της αναδόμησης μου (μόνο σκαλωσιές που δε βάλαμε). Μόλις σηκώθηκα και πήγα να με ντύσουν (ναι καλέ, με ντύναν κι όλας), έρχεται πίσω μου ο παραγωγός και με βλέμμα “βαγγελίστρα μου θα μας μείνει στα χέρια η θεία Σοφία και δε θα τελειώσουμε το γύρισμα” και με ρωτάει τί χρειάζομαι. “Μια πάστα σοκολατίνα” του λέω. Τέτοιο ήταν το ζαβλάκωμα εκείνη την ώρα παιδιά που ήθελα έκρηξη ζάχαρης.
Σε χρόνο dt που λες, δεν ξέρω τί κάνανε, πώς τα κανονίσανε, μπαίνει ο τιτανοτεράστιος βοηθός παραγωγής και βγάζει μέσα από το μπουφάν του μικρό κουτί ζαχαροπλαστείου και μου το δίνει εμπιστευτικά. Η σοκολατίνα μέσα ήταν η πιο σοκολατίνα που μπορείς να φανταστείς. Σοκολάτα έξω, μέσα και παραμέσα με ένα μικροσκοπικό και απειροελάχιστο παντεσπάνι. Πώς δεν τον φίλησα τον άνθρωπο.
Το θέμα με τα κλάμματα
Προσπαθούμε που λες να τραβήξουμε μία σκηνή όπου εγώ κλαίω για ένα από αυτά τα banners που κουνιούνται. Στήνομαι που λες, κάθονται και οι δύο άνθρωποι με τις ασήκωτες κάμερες στη θέση τους, έτοιμα όλα και φωνάζει ο σκηνοθέτης μας το “πάμε”. Παιδιά δεν ξέρω τί με έπιασε εκείνη την ώρα, βγάζω μια σπαρακτική κραυγή α λα παλιός Ελληνικός κινηματογράφος και καταρρέουμε όλοι ταυτοχρόνως από τα γέλια. Τόσο πολύ που μετά κλαίω κανονικά στο βίντεο αλλά από τα γέλια. Μιλάμε παρακαλάω το σκηνοθέτη να μου στείλει αυτή τη σκηνή.
Τα αποδεικτικά στοιχεία
Ορίστε δύο από τα υπάρχοντα βίντεο – μπορείτε να τα δείτε όλα στο facebook ή στο youtube
Το ρεζουμέ
Έχω ένα σωρό ακόμα μικρές ιστορίες από την εμπειρία μου αλλά θα σας κάνω να βαρεθείτε. Το ρεζουμέ είναι ότι αισθάνθηκα πως φτιάξαμε κάτι όμορφο, ειλικρινές και διασκεδαστικό. Μου επετράπη να μιλήσω όπως θέλω και να αισθανθώ κι εγώ δημιουργική – δε το πίστευα ότι αυτό μπορεί να γίνει σε διαφημιστικές ενέργειες. Ελπίζω ότι θα σας αρέσουν οι συνταγές και τα βίντεο. Εμείς πάντως περάσαμε πολύ καλά όταν τα φτιάχναμε κι ελπίζω ότι αυτό φαίνεται.
——————-
Φωτογραφίες: Οι φωτογραφίες έχουν παραχωρηθεί ευγενικά από τη σελίδα του Πας Μαγειρεύοντας στο Facebook.
Disclosure: Αυτή η καταχώριση μπορεί να θεωρηθεί και διαφημιστική αλλά δεν έχω τέτοια πρόθεση. Ήθελα μάλλον να μοιραστώ την εμπειρία μου και να ευχαριστήσω και τους ανθρώπους που δουλέψαμε μαζί στο Πας Μαγειρεύοντας.
Να σου πω την αμαρτία μου ακόμη δεν έχω δοκιμάσει τις συνταγές. Πάντως το αποτέλεσμα της δουλειάς είναι εξαιρετικό. Κατ’ αρχάς δε φαίνεται καθόλου φτιαχτό. Μιλάς με τόση αμεσότητα, που δεν καταλαβαίνει κανείς ότι είναι σενάριο. Ελπίζω να συνεχιστεί το εγχείρημα και με άλλα brands του ομίλου
Καλέ δεν είναι σενάριο, δεν είχαμε. Αυτεπάγγελτη ήταν η φλυαρία!
Χαίρομαι που σου άρεσε η δουλειά 🙂
Ήμουν εκεί. Σενάριο και θεία Σοφία δεν είναι συμβατές έννοιες. Τα εδέσματα τα καταβροχθίσαμε.
UPDATE: Άρχισα να δοκιμάζω τις συνταγές. Οι φτερούγες τέλειες (το έκανα βέβαια με μπουτάκια) αλλά καθόλου family-friendly (λόγω κόκκαλου)
Το κοτόπουλο γιαμ-γιαμ πάλι, η κόρη μου ζήτησε να το φτιάχνω συνέχεια.
Θέλω με την πρώτη ευκαιρία να δοκιμάσω το σολωμό (και ελπίζω τα παιδιά να το δοκιμάσουν έστω)
Δεν ξέρω πώς διάβασα ότι είχε σενάριο. Τέλος πάντων. Μερικές φορές διαβάζω σα δυσλεκτικός.
Mπράβο βρε Σοφία… πραγματικά πολή ωραία δουλειά αλλα κυρίως ωραίες συνταγές… go go !!!
Ευχαριστώ πολύ. Ομαδική η δουλειά. 🙂
Τα είχα παρακολουθήσει τα βιντεάκια, καθώς δηλώνω φαν της θείας Σοφίας και αναρωτιόμουν πώς είναι δυνατό να μην ακούγονται τα γέλια του συνεργίου (τα οποία θεώρησα δεδομένα!). Θεωρώ ότι ήταν πολύ ευφάνταστη ιδέα να προμοτάρουν με τέτοιον τρόπο τα προϊόντα τους (γιατί οι περισσότερες εταιρείες ψιλοαδιαφορούσαν μέχρι πρόσφατα για την ιντερνετική διαφήμιση).
Και εις ανώτερα λοιπόν, άντε και στο CNN! (ή να πω καλύτερα ΒΒC για να μην τρέχεις;;;)
ΥΓ. By the way, το τι τη ζήλεψα την κουζίνα αυτή, αλλά και το γεγονός ότι (προφανώς) δεν θα έπλενες εσύ τις πετσέτες που σκούπιζες μαρινάδες, σάλτσες κλπ (καθένας με τον πόνο του), δεν φαντάζεσαι!
Μπα δε με βλέπω στη Βρετανία. Χώρα που έχει τη Nigella δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, έχει κλείσει το θέμα.
Ρε συ θέλω κι εγώ αυτή την κουζίνα.
Κι έχεις δίκιο. Το καλύτερο είναι που δεν χρειάστηκε να καθαρίσω ΤΙΠΟΤΑ. Φίλε έτσι αισθάνονται οι σεφ. Εσύ δήθεν μου δημιουργείς και οι άλλοι κάνουν λάτζα!
Pingback: Και φέτος θέλω ευχές κατά παραγγελία « digital-era
Λατρεψα την κουζινα!!! Απιστευτη!!! και η παρουσιαση τελεια! συγχαρητηρια!
Pingback: Ήμασταν μια ωραία ατμόσφαιρα στο 3ο συνέδριο social media #ioc3 | Digital Scullery
Δοκίμασα τη συνταγή για τα μπιφτέκια σου. Νόστιμα !!!!!!!!!!!
Αλλά…… γιατί στο ψήσιμο μου διαλύθηκαν ?
Θερμοκρασία δυνατή ! Μείγμα κιμά σωστό…. αλλά ………
Θα ήθελα να μάθω! Διότι με το αυγό μέσα το μείγμα δένει .
Εκανα τα μπιφτέκια πολύ νόστιμα και αφράτα!!!!!!!
Όμως στο ψήσιμο ενώ η θερμοκρασία ήταν η σωστή…. μου διαλύθηκαν……….
Το μείγμα ήταν αρκετά καλό . Με το το αυγο στην κλασική συνταγή δεν το έχω πάθει.
Τι μπορεί να φταίει ?