Το φαί, φαί και το πιοτό, πιοτό. Και στην κουζίνα της θείας Σοφίας, έχουμε τιμήσει και τα φαγιά και τα πιοτά όπως τους πρέπει. Έχουμε φτιάξει λιμοντσέλα, έχουμε φτιάξει ροδόρακη, έχουμε φτιάξει μπύρες…ε, τώρα θα φτιάξουμε και ρακομηλόπιτα. Ναι, «μηλόπιτα» να την πιεις στο ποτήρι κυριολεκτικά και να κάνεις κεφάλι!
Δεν ξέρω αν το παθαίνεις κι εσύ αλλά όταν ακούω λέξεις όπως τρύγος, πατητήρι και μούστος σκέφτομαι σκηνές από Ελληνικές ταινίες όπου διάφοροι ηλιοκαμμένοι βγάζουν τα παπούτσια τους και πατάνε τα σταφύλια.
Δεν γίνονται έτσι σήμερα τα πράγματα.
Στείλαμε την ομάδα της Αταλάντης να μάθει πώς γίνεται ο τρύγος κι ο μούστος.
Μαζέψανε σταφύλια στο κτήμα του Γιώργου και πήγανε μια βόλτα από το Μπούτσικα στην Αταλάντη να τα κάνουνε μούστο με τη βοήθεια του Άγγελου και του Βασίλη.
Στην κάμερα η Ελίνα, στις σκηνοθετικές οδηγίες (και στις άσχετες εμφανίσεις στα πλάνα) και η δική μας Μαμά Δέσποινα.
Ιδού το βίντεο και τσάκω και τις φωτογραφίες παρακάτω.
Άντε και γεια μας.
Η Blood Nebula, κόκκινη ale με σίκαλη
Πιστόνια μου,
Το καλοκαίρι έρχεται, εμπρός βήμα ταχύ. Ναι εντάξει, το καλοκαίρι δεν έχει έρθει και ακριβώς μια και συχνά πυκνά τρώμε κάτι επικές μπόρες στη μάπα. Βγαίνεις το πρωί να πας στη δουλειά με το λινό σου το παντελόνι και το παπουτσικό το ρηχό και μετά από 2 ώρες τρέχεις μες στη βροχή σαν τη Μεγκ Ραϊαν σε αποτυχημένη ρομαντική κομεντί (συγγνώμη για τις βωμολοχίες) με τον Αντόνιο Παντέρας στο ρόλο του μοιραίου πληρωμένου δολοφόνου που τη μυεί στα μυστικά του ταντρικού σεξ και της εντσιλάδας με μπόλικο ταμπάσκο.
Να το κορίτσι μας η Δάφνη (deadendmind) με καταπληκτικά τρουφάκια.
————————-
Όταν γιορτάζουμε ή γενεθλιάζουμε, συνήθως φέρνουμε γλυκά να κεράσουμε συναδέλφους και γνωστούς. Τώρα που έχουμε κρίση, αυτό μπορεί να είναι αρκετά ακριβό σπορ, ειδικά αν πρέπει να πάρεις γλυκά για 30 άτομα ας πούμε. Τι πιο ωραίο από το να αφιερώσεις λίγο χρόνο για να φτιάξεις κάτι με τα χέρια σου; Επειδή όμως δεν είμαστε όλοι Στέλιοι Παρλιάροι, ούτε έχουμε πολύ χρόνο, δες παρακάτω μια πολύ εύκολη συνταγή που βγάζει αρκετά κομμάτια και πάντα ικανοποιεί τον κόσμο!
Εντάξει, παράλογο; Πήγες κυρά μου στο Λονδίνο για να δεις το σεφ του The Real Greek να φτιάχνει μουσακά; Ναι, εντάξει ξέρω, φτάνει.
Όταν πήρα την πρόσκληση από την ευγενέστατη Megan σκέφτηκα ακριβώς το ίδιο. Παρόλα αυτά θέλω πάντα να μαθαίνω οπότε σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ καλή ευκαιρία να δω αυτό το κλασσικό φαγητό από επαγγελματία σεφ. Δεύτερον, είχα σταματήσει να πηγαίνω στο The Real Greek εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια οπότε με έπιασε η περιέργεια.
Οπότε, ιδού η ιστορία του πώς άλλαξα γνώμη και μερικές σημειώσεις για το μουσακά.
Αυτές τις μέρες έχουμε βρεθεί οι γυναίκες της οικογένειας στο σπίτι της Μαμάς Δέσποινας και του Αλέξανδρου στην Αταλάντη. Μάνα και δύο κόρες, καταλαβαίνετε τί συμβαίνει.
Την Παρασκευή που είχε εξαιρετικό καιρό βγήκαμε στον κήπο και μαζέψαμε χορταράκια (μιαμ μιαμ έγιναν βραστά με λίγο ψαράκι) και διάφορα άλλα λαχανικά. Ο Αλέξανδρος εν τω μεταξύ πότιζε στο φυτώριο του – τη σάουνα την ίδια. Για να μπεις έπρεπε να πίνεις νερό συνεχώμενα.
Σας έχω φωτογραφίες από τις εξοχές, για να ανοίξει λίγο το μάτι σας αν είστε σε γκρίζα πόλη, παρακάτω.
Για αρχή όμως, ιδού η συνταγή για τα βραστά χόρτα. Δεν σας λέω να κόψετε δικά σας άγρια χόρτα (μην κάνουμε και καμιά ζημιά) οπότε καλύτερα να πάρετε από το μανάβη σας.
Πριν από κάποιους μήνες με πήρε τηλέφωνο η μαμά Δέσποινα να μου πει πως σε ένα τραπέζι που πήγε έφαγε μυθική τυρόπιτα. Αρχικά δεν κατάλαβα τί είχε γίνει αλλά πρόκειται για κοσμοϊστορικό γεγονός καθώς η Μαμά Δέσποινα σπάνια θα εκφράσει τεράστιο θαυμασμό για φαγητό. Ακόμα πιο σπάνιο είναι το φαινόμενο του να τρώει ΤΡΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ τυρόπιτα στην καθισιά της. Όπως καταλαβαίνετε, αυτή την τυρόπιτα έπρεπε να τη μάθω.
Η κυρία Ελένη στην Αταλάντη είδε μία παρόμοια κάποτε από κάτι ανηψιές της, την πήρε, την άλλαξε, την έφερε στα μέτρα της και έφτιαξε την τυρόπιτα της στη φόρμα. Η προετοιμασία είναι σαν παιχνίδι – φαντάζομαι τα παιδιά θα περάσουν άπειρες ώρες γέλιου φτιάχνοντας βεντάλιες φύλλου με τα τριμμένα τυράκια ανάμεσα. Το αποτελεσμα είναι μια εντυπωσιακή τυρόπιτα σε φόρμα για κέικ με φύλλο φοβερά μαλακό που ΔΕΝ φαίνεται.
Τώρα που πλησιάζει το Πάσχα έρχεται η ώρα της Μαγειρίτσας. Είναι από τις πολύ εύκολες σούπες που τις αγαπάμε πολύ στο σπίτι.
Το μυστικό με τη Μαγειρίτσα είναι να την κάνετε παραδοσιακά. Δηλαδή να την αυγοκόψετε αφού… γυρίσετε από την εκκλησία. Η εκκλησία (ή αν δεν πάτε θέλετε τον αντίστοιχο χρόνο) θα σας πάρει τουλάχιστον μία ώρα. Τόσος είναι και ο ελάχιστος χρόνος που πρέπει να αφήσετε τη σούπα να κρυώσει πριν την αυγοκόψετε.
Οπότε, πρώτα φτιάχνουμε με τις φόρμες (βλέπε την κολακευτική φωτογραφία), μετά ντυνόμαστε, γινόμαστε όμορφες, πάμε στην εκκλησία (ή όχι) και αφού γυρίσουμε τελειώνουμε τη σούπα.
Στο τελείωμα θα προσθέσουμε το ρυζάκι μας (αλλιώς το ρύζι ποτίζει και παπαριάζει) και το αυγολέμονο.
Εδώ και λίγο καιρό είμαστε πελάτες σε μία υπηρεσία που μας στέλνει ένα κουτί με βιολογικά λαχανικά και φρούτα στο σπίτι μια φορά την εβδομάδα. Το καλύτερο από όλα με αυτό το σύστημα είναι ότι έρχονται και πράγματα που δεν θα τα αγόραζα ποτέ μόνη μου. Το αποτέλεσμα είναι ότι δοκιμάζω ένα σωρό καινούρια πράγματα. Τί καλύτερο από το να πρέπει να ψάξεις, να μάθεις και να κάνεις κάτι καινούριο;
Ειδικά τώρα που είναι και Σαρακοστή κι έχω στερέψει από ιδέες. Πόσο όσπριο να φας πια;
Την περασμένη εβδομάδα ήρθαν στο κουτί μωβ μπροκολάκια. Όχι όμως το μεγάλο το μωβ μπρόκολο αλλά μικρά κλαδάκια ας πούμε με λίγο μπροκολάκι στην άκρη. Στα αγγλικά αυτό λέγεται purple sprouting broccoli αλλά δεν βρήκα μετάφραση στα Ελληνικά πέρα από το μωβ μπρόκολο.
Μετά από popular request που λένε κι οι φίλοι μας οι αγγλόφωνοι κάθησα κι έκανα απλή συνταγή λαγάνας. Τσακ μπαμ. Ούτε 12 ώρες πριν ούτε τίποτα. Την ίδια μέρα.
Η συνταγή είναι του ΤΙΤΑΝΟΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Paul Hollywood (@hollywoodbaker). Είναι ένας ψωμάς/ ζαχαροπλάστης/ ο θεός της ζύμης εδώ στη Βρετανία κι έχω μάθει φοβερά πράγματα από αυτόν. Ο Μανώλης μου πήρε δωράκι το βιβλίο του 100 Great Breads κι εκτός από φοβερά ψωμιά γενικά έχει και λαγάνα. Θα μου πεις, στο Βρετανό πήγες να μάθεις λαγάνα; Ναι, διότι έχει απλές συνταγές που τις εμπιστεύομαι στα σίγουρα. Δεν είχα πολύ χρόνο αυτή τη φορά, κάποια στιγμή θα ψάξω μια παραδοσιακή και θα την φτιάξω. Continue reading
Ο Δημήτρης είναι ένας σούπερ νεαρός που εκτός από ροκ είναι και τσιπουρο-θαυμαστής και τσικνο-γνώστης. Σε πρόσφατη επίσκεψη μου στην Αταλάντη και μετά από μικρές παρακλήσεις (γκουχ. κατάλαβες) το σκέφτηκε λίγες μέρες (γκουχ. δηλαδή πολλές) και κάναμε μαζί ένα βίντεο.
Δηλαδή τί μαζί. Εγώ απλά του λέω δυο κουβέντες και του δίνω και κανα κουτάλι, διότι ο Δημήτρης μας πετάει και χαμογελάει και τα εξηγεί και πολύ πολύ όμορφα.
Όταν μου είπε ότι θέλει να κάνει κρεμμύδια γεμιστά με τυρί έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Μεζές βαρβάτος, μυρωδικός, χοληστερινάτος, ότι πρέπει για τσίπουρα.
Πιστόνια μου καλησπέρα. Για να ξεκινήσει καλά ο χρόνος και επειδή το τραβάει η εποχή,το τζάκι και τα τσίπουρα, σήμερα θα ασχοληθούμε με τα λουκάνικα. Αφού πούμε κάποια εισαγωγικά πραγματάκια, θα παρουσιάσω αυτά που έφτιαξα πρίν καναδυό βδομάδες – και βγήκαν μούρλια.
Γλυκά μου παιδιά. Ξέρω ότι τώρα τις γιορτές θα μαζεύεστε στα σπίτια, θα τρώτε, θα πίνετε, θα ξανατρώτε και θα ξαναπίνετε και στο τέλος θα πέφτετε ξεροί για ύπνο. Ξέρω ότι θα καταφέρετε να ξυπνήσετε όλη η οικογένεια μαζί, γιατί όχι και οι φίλοι, έστω κανά δυο φορές μες τις γιορτές – πράγμα μάλλον σπάνιο τον υπόλοιπο καιρό. Και ξέρω ότι έτσι όπως θα είναι το σπίτι ζεστό, ασφαλές και γιορτινό θα σας άρεσε να τρώγατε όλοι μαζί πρωϊνό.
Τελευταία παρακολουθώ μία εκπομπή στο BBC που λέγεται Simple Cooking με τον Nigel Slater‘s (που χρειάζεται καινούριο website). Είναι ένας πολύ γνωστός σεφ και πολύ συμπαθητικός. Ο λόγος που ξεκίνησα να την παρακολουθώ ήταν οι καταπληκτικοί τίτλοι. Θέλω να φτιάξω ένα γλυκό για τους τύπους που σκεφτήκανε την ιδέα να έχουν τους τίτλους των συνταγών και των επεισοδίων πάνω σε πακέτα φαγητών. Είναι γλύκα!
Κάτι συμβαίνει με το Λονδίνο το Νοέμβριο που με κάνει να ονειρεύομαι ζεστές σούπες και κουλούριασμα στον καναπέ φορώντας χοντρές κάλτσες. Δεν είναι τόσο το κρύο – που χειροτερεύει το Δεκέμβριο και το Γενάρη. Είναι μάλλον η μυρωδιά του κρύου που έρχεται στον αέρα. Περίπου σαν την υπόσχεση του χειμώνα.