Η πρώτη συνταγή της Κατερίνας μας στο Digital Scullery ήταν η τιμημένη συνταγή της (και της μαμάς της) για μελομακάρονα. Από τότε ένα σωρό κόσμος έχει πετύχει μελομακάρονα – για παράδειγμα η Αρετή μας – χάρη στην Κατερίνα. Και εγώ επίσης.
Φέτος, επιτέλους είπαμε να φτιάξουμε και βίντεο.
Το φαί, φαί και το πιοτό, πιοτό. Και στην κουζίνα της θείας Σοφίας, έχουμε τιμήσει και τα φαγιά και τα πιοτά όπως τους πρέπει. Έχουμε φτιάξει λιμοντσέλα, έχουμε φτιάξει ροδόρακη, έχουμε φτιάξει μπύρες…ε, τώρα θα φτιάξουμε και ρακομηλόπιτα. Ναι, «μηλόπιτα» να την πιεις στο ποτήρι κυριολεκτικά και να κάνεις κεφάλι!
Γλυκά μου παιδιά. Ξέρω ότι τώρα τις γιορτές θα μαζεύεστε στα σπίτια, θα τρώτε, θα πίνετε, θα ξανατρώτε και θα ξαναπίνετε και στο τέλος θα πέφτετε ξεροί για ύπνο. Ξέρω ότι θα καταφέρετε να ξυπνήσετε όλη η οικογένεια μαζί, γιατί όχι και οι φίλοι, έστω κανά δυο φορές μες τις γιορτές – πράγμα μάλλον σπάνιο τον υπόλοιπο καιρό. Και ξέρω ότι έτσι όπως θα είναι το σπίτι ζεστό, ασφαλές και γιορτινό θα σας άρεσε να τρώγατε όλοι μαζί πρωϊνό.
Ήταν που λες ένα ζεστό Αυγουστιάτικο απόγευμα. Η Αθηνά (@athensbynite) με ξελίγωσε λέγοντας στο twitter ότι τρώει κάτι φρυγανιστά ψωμάκια με τυρί και μαρμελάδα κόκκων πιπεριού.
Όπα! σκέφτηκα, σέρνεται τέτοια συνταγή κι εγώ δεν την ξέρω; Ζητάω από την Αθηνά (που ήταν στην Αθήνα) και τάκα-τάκα, τα πλήκτρα όχι τα τακουνάκια, μου λέει σε 3 twits τη συνταγή. 3 twits! τόσο εύκολο.
Ξέρω. Δεν γράφω πια. Αλλά το βασικό είναι ότι δεν μαγειρεύω συχνά εδώ και καιρό οπόταν και δεν έχω τι να σας πω/δείξω. Συγχωράτε με.
Σας είχα αφήσει λοιπόν κατά τη διάρκεια του έπους με τα ξινά – δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα αλλά ας κάνουμε ένα διάλειμμα από την ξινίλα. Το σπεσιάλ της ημέρας είναι σαλάτα. Έλα ρε Προφήτη μη γκρινιάζεις, σαλάτα πάει με το κοψίδι …ακόμα και αν είναι σαλάτα με φράουλες!
Έχουμε:
Φτιάχνουμε:
Και voila. Σαλατίτσα νόστιμη, εντυπωσιακή, χορταστική, δροσερή και λίγο διαφορετική από ότι συνήθως
Hints & tips:
Η καλή αδερφούλα βάζει και ξηρά καρπά. Καρύδια. Εγώ δεν τα θέλω αλλά υποθέτω ότι του πάνε.
Να ‘μαστε πάλι στο έπος της ξινίλας με γλυκάκι εύκολο, φτηνούτσικο, ελαφρύ και πολυαγαπημένο. Να πω ότι το συγκεκριμένο έχει κάνει θραύση στους κόλπους των φίλων και γνωστών* που κατά διαστήματα μασαμπουκιάζουν στην εστία μου αλλά και στο γραφείο που συχνά-πυκνά πάω κεράσματα με τα ταπεράκια-ταψάκια.
Να πω επίσης ότι δεν ξέρω ποιανού είναι η μητρική συνταγή, μου την έχει πει μια μπατζανάκισσα της θείας της ξαδέρφης του άντρα της αδερφής μου (ή κάτι τέτοιο) που την φτιάχνει με ανανά. Κι επειδή εμείς, ως γνωστόν κάνουμε τη δίαιτα του ανανά, Voila…
Μέρος Γ΄: Λεμονογλυκό το εύκολο
Συνεχίζουμε την ωδή στα ξινά με το γλυκό το σωστό, το γλυκό το σοροπάτο, το γλυκό της συμπεθέρας, της γιαγιάς, της θειάς, το κέρασμα του προξενιού και της απογευματινής υπογλυκαιμίας.
Μέρος Β’ λοιπόν: Λεμονάκι φλούδα του κουταλιού
Δεν θέλω αηδίες! Σας ξέρω τι πονηρά μυαλά είστε γι αυτό θα σας πω για τα παιδικά μου χρόνια για να σας επαναφέρω στην τάξη και στα χρόνια της αθωότητας.
Που λέτε εγώ ήμουν ξινό παιδί από μωρό. Η μάνα λέει ότι ήμουν βρέφος ακόμα όταν έτρωγα τα λεμόνια ωμά και γυρνάγανε τα μούτρα μου από την ξινίλα και το κάψιμο αλλά συνέχιζα να τα τρώω.
Ακόμα τρώω ωμά λεμόνια (με αλάτι ο καλύτερος μεζές για τη ρακή) και οτιδήποτε λεμονάτο και ξινούλι έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου κουζίνα μου.
Πριν μέρες βρέθηκα σε σπίτι φίλων στον Κρουσώνα όπου και εφοδιάστηκα με τσάντες λεμόνια μυρωδάτα και αψέκαστα από τη λεμονιά τους στον κήπο (απόδειξη της αψέκαστης και αθώας παραγωγής, το παράξενο λεμονάκι της φωτογραφίας)
Όπερ και η ευκαιρία για το μαγειρικό έπος «Μας αρέσουν τα ξινά» το οποίο και θα δούμε σε πόσα μέρη θα ολοκληρωθεί.
Λεμονάδα η δροσέρη
Μέρος Α’: Λεμονάδα η δροσερή
Το έργο είναι εύκολο. Όσο χυμό λεμόνι, τόση ζάχαρη (λευκή ή καστανή ό,τι προτιμάτε) συν ξύσμα από ένα λεμόνι. (update: το όσο-όσο σε μεζούρες, όχι σε βάρος, μην μου μπερδευτείτε και δεν πίνεται μετά! Αν μία κούπα ο χυμός, τότε μία κούπα και η ζάχαρη)
Τα βάζουμε στην κατσαρόλα, τα βράζουμε για κανά δεκάλεπτο (μέχρι να δέσει σαν ελαφρύ σιρόπι), το αφήνουμε να κρυώσει και μετά σε μπουκάλι/βάζο γυάλινο και στο ψυγείο.
Όποτε θέλετε να πιείτε ένα ποτήρι λεμονάδα δροσερή, ή αν σας έρθει κόσμος ιδρωμένος σπίτι και θέλετε να τον ξεδιψάσετε όπως στις αμερικάνικες ταινίες, σε ένα ποτήρι βάζετε παγάκια, 1/3 του ποτηριού από το λεμονάτο σιρόπι και συμπληρώνετε νερό.
Hints & Tips
Αυτό το Post είχε και «ιστορικά» στοιχεία γιατί η συνταγή ήτο μια σειρά. Μην καλομαθαίνετε!
Παιδιά μου σήμερα έζησα αυτό που δεν εύχομαι ούτε στον εχθρό.
Να θες να πέσεις να πάρεις τον μεσημεριανό-αγαπημένο-σαββατιάτικο υπνάκο στον καναπέ και να έχεις τα «μην πω» καγκουρόπαιδα να πλένουν τα αμάξια τους υπό τους δυνατούς ήχους καγκουροτράγουδων.
Πάει και ο υπνάκος, πάει και το καλό του. Αποφάσισα να καλύψω τον ήχο των καγκουροτράγουδων με τον ήχο του μίξερ.
Την ένταξή μου στο digital scullery της Θείας Σοφίας σκέφτηκα να την τιμήσω με συνταγή γιορτινή και μπάνικη.
Στο σπίτι μου λέμε ότι αν δεν μυρίσει κανέλλα και γαρύφαλλο, Χριστούγεννα δεν είναι οπότε σας δίνω το εκσυγχρονισμένο οικογενειακό μας μελομακάρονο (το παραδοσιακό έχει και αλισίβα μέσα, κάτι που πια δεν κάνει ούτε η μάνα ούτε εγώ) . Continue reading
Μου πάραγγειλαν φίλοι κουνελάκι στιφάδο. Δεν ξέρω αν είχε εκλογικό υπονοούμενο η συγκεκριμένη παραγγελιά (ότι κάποιοι κάνουν το κουνέλι? ότι θα κλάψουμε με μαύρο δάκρυ?) πάντως εμείς Κυριακή Β’ Γύρου εκλογών το φάγαμε.
Η Κατερίνα είναι η αλήθεια δεν ξεχνάει ποτέ το Digital Scullery.
Μετά το εξαιρετικό ροδόρακι (σλουρπ) ανέβασε και φωτογραφίες από την τάρτα σοκολάτα (μιαμ μιαμ).
Ακόμα ένας μύθος και θρύλος έστειλε τη συνταγή του στο Digital Scullery και ευχαριστώ πολύ πολύ. H Κατερίνα Mitchell είναι ξακουστή για τις συνταγές της όχι μόνο για φαγητάκι αλλά και για ποτάκι.
Προς τέρψιν των φίλων λοιπόν ιδού: Ροδόρακι της Κατερίνας. Continue reading