Τα μικρόβια βρίσκονται παντού στο περιβάλλον μέσα και έξω από το σπίτι αλλά και επάνω στο σώμα μας. Τις περισσότερες φορές είναι ακίνδυνα και συχνά βοηθάνε στη καλή λειτουργία του οργανισμού μας. Για παράδειγμα τα βακτήρια του στομαχιού βοηθάνε στην καλή πέψη ενώ τα βακτήρια του δέρματος μας προστατεύουν από μολύνσεις. Παρόλα αυτά, υπάρχουν κάποια μικρόβια τα οποία είναι επικίνδυνα για την υγεία μας, ειδικά όταν εισέρχονται στον οργανισμό μας μέσω των τροφών.
Δεν είναι αναγκαίο να γράψω πολλά σήμερα, το κείμενο του k.k.moiris με τις παλιές γεύσεις (και μυρωδιές) είναι από τις πιο απόλυτες καταγραφές του τί σημαίνει φαγητό (και κάποια άλλα πράγματα)
Σύκα. Πολλά. Οι συκιές ήταν εχθροί μας, όποιος προλάβαινε τρυγούσε. Πόσα να φας; τέσσερα, πέντε, έξη; τα άλλα στην τσέπη -που κόλλαγε μετά- για το σπίτι, τότε δεν ξέραμε τι μπορεί να σημαίνει το take no prisoners.
Μούρα στο στόμα, στο χώμα, βαμμένα χείλια, βαμμένα χέρια, βαμμένα παντελόνια και μπλούζες, η σκιά της μουριάς πάντα μύριζε αλλιώς. Απαγορευμένα, συνήθως. Κλέβαμε μούρα απ΄τις ξένες. Μόνο. Από τότε εμπεδώσαμε ότι το ξένο είναι πιο καλό. Κι ας σε βάφει, ανεξίτηλα πολλές φορές.
Ψωμί με θρεψίνη. Μια μέρα Αυγούστου την σκότωσε εν ψυχρώ η μερέντα. Γυναίκες….πφφ….
Στο Indiblog το καλό μας το παιδί ο indictos έχει χωλοσκάσει με τα al dente μακαρόνια που δεν μπορεί να τα φάει με τίποτα!
δεν με χέζετε λέω εγώ…
…με τις γκουρμεδιές σας και τα Al dente μακαρόνια σας.
Τα άβραστα τα μακαρόνια απλά δεν τρώγονται!
Και να μην ΜΕ πει κανένας ότι είναι θέμα συνήθειας.
Το Digital Scullery από ηθικής άποψη δε μπορεί τα πολύ τα γκουρμέ αλλά στο μακαρόνι δεν έχουμε παγιωμένη άποψη.
Εσύ τί λες καλό μου τέκνο; Τρώγεται το άβραστο ή σου κάθεται στο στομάχι;
Τέκνα μου, καλά παιδιά και άξιοι μύστες του Digital Scullery.
Όπως έταξα (έτσά κρατάει τις υποσχέσεις της η θεία Σοφία) με το που γίναμε 1000 στη σελίδα του Digital Scullery στο facebook έτρεξα στο σούπερ μάρκετ, πήρα υλικά (ακριβό το χόμπι με την κρίση) και έφτιαξα μιλφέιγ που δεν το έχω ξαναφτιάξει ποτέ.
Αλλά το αξίζετε!
Είναι πολύ ιδιαίτερη συνταγή, με raspberries και blueberries και σοκολάτα που τρέχει (τρέχει το σάλιο ή ακόμα;)
Η συνταγή λέγεται Raspberry millefeuille with chocolate sauce και είναι από την οικογένεια Elys, από ένα πρόγραμμα του BBC, The Hairy Bikers’ Cook Off
Υλικά:
Για το μιλφέιγ
- 1-2 φύλλα σφολιάτας
- 1 αυγό ελευθέρας βοσκής, ελαφρώς χτυπημένο
- 50g ζάχαρη άχνη , συν 1 κουταλιά της σούπας για το coulis και επιπλέον για το πασπάλισμα
- 300ml κρέμα γάλακτος , ελαφρά χτυπημένη
- 100g μασκαρπόνε
- 350g σμέουρα (δεν είμαι βέβαιη για τη μετάφραση, είναι τα raspberries στα αγγλικά πάντως)
- 3 κουταλιές της σούπας μαρμελάδα raspberry
- 2 φυλλαράκια φρέσκο δυόσμο
Για τη σάλτσα σοκολάτας
- 200ml κρέμα γάλακτος
- 150g μαύρη σοκολάτα , τουλάχιστον το 70% στερεά κακάο, σπασμένη σε μικρά κομμάτια
- 1-2 κουταλιές της σούπας Amaretto λικέρ
- 1 κουταλιά της σούπας βούτυρο
(via)
PODSAFE μουσική στο βίντεο:
I’m So Happy, Bombskare
Drunken Sailor, Blaggards
Μετά από 4.000 φορές που μου το στείλατε ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΞΩ.
ΑΥΓΟΛΕΜΟΝΟ RULEZZZZZZZZZZ (κάνω και δήθεν χειρονομία gangsta εδώ).
Ρίξτε μια ματιά στο ΤΙΤΑΝΟΤΕΡΑΣΤΙΟ βίντεο από τον So Tiri έναν νέο καλλιτέχνη all the way from the States baby που κρατάει ψηλά τη σημαία τραγουδώντας για ΦΑΓΙΑ. Είναι ένα άξιο τέκνο του Digital Scullery το παιδί μας.
Στο βίντεο υπάρχει και μια κανονικότατη γιαγιά, φουλ στα μαύρα και ένας περίεργος τύπος που της την πέφτει λίγο (ναι της γιαγιάς). Ορθά πράττει ο κύριος βέβαια καθώς από ότι ακούμε η γιαγιά μαγειρεύει και αυγολέμονο και ντολμάδες.
Το περίεργο είναι ότι αν παρακολουθήσουμε το τραγούδι η σούπα αυγολέμονο έχει κοτόπουλο, καρότα, σέληνο ΚΑΙ γάλα. Μιλάμε don’t try this at home! Πρέπει να κάνω ένα βίντεο σούπα αυγολέμονο να το στείλω στο So Tiri και την καταπληκτική παρέα του να ‘χουν να τρώνε τα παιδιά στους δύσκολους χειμώνες της Νέας Υόρκης.
Δείτε το, είναι κωμικές ιδιοφυίες τα τέκνα.
Σούπα IZ BACK!
Το Κατερινιώ μας ανέβασε φωτογραφία στο γκρουπ μας στο flickr (κλικ καλέ να δεις κι άλλες μιαμ μιαμ φωτογραφίες) με συνταγή που θυμήθηκε ένα βράδυ που είχε πέσει πολύ πείνα.
Ω ναι, έκανε κολοκύθια μακαρονάδα – μία από τις πρώτες βιντεο-συνταγές της θείας. Εφόσον άρεσε και στην Κατερίνα, έχει πάρει σφραγίδα η συνταγή.
Ξέρω. Δεν γράφω πια. Αλλά το βασικό είναι ότι δεν μαγειρεύω συχνά εδώ και καιρό οπόταν και δεν έχω τι να σας πω/δείξω. Συγχωράτε με.
Σας είχα αφήσει λοιπόν κατά τη διάρκεια του έπους με τα ξινά – δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα αλλά ας κάνουμε ένα διάλειμμα από την ξινίλα. Το σπεσιάλ της ημέρας είναι σαλάτα. Έλα ρε Προφήτη μη γκρινιάζεις, σαλάτα πάει με το κοψίδι …ακόμα και αν είναι σαλάτα με φράουλες!
Έχουμε:
Φτιάχνουμε:
Και voila. Σαλατίτσα νόστιμη, εντυπωσιακή, χορταστική, δροσερή και λίγο διαφορετική από ότι συνήθως
Hints & tips:
Η καλή αδερφούλα βάζει και ξηρά καρπά. Καρύδια. Εγώ δεν τα θέλω αλλά υποθέτω ότι του πάνε.
Ένα από τα βασικότερα προβλήματα με τη χοιρινή τη μπριζόλα είναι πώς να μη σου γίνει σόλα όταν τη μαγειρεύεις στο φούρνο.
Κι ενώ οι καλοί οι μάγειρες απλά ξέρουν πώς να τη μαγειρέψεις σωστά εγώ ως ανεπίδεκτη αντί να μάθω επιννόησα συνταγή που κρατάει τη μπριζόλα ζουμερή.
Επίσης είναι διαφορετική από την κλασσική μπριζόλα με λάδι – λεμόνι – ρίγανη που έχουμε συνηθίσει από τις μαμάδες μας. Γίνεται λίγο γλυκιά και καυτερή.
Θα χρειαστούμε:
Πάμε βήμα – βήμα το λοιπόν.
Κόβουμε τα κρεμμύδια. Όχι εντελώς νιανιά, να ‘χουν μια ζωντάνια.
Πλένουμε και κόβουμε την πιπεριά και τη ντομάτα σε ροδέλες (από την πιπεριά πάντα αφαιρούμε τα σπόρια)
Σε ένα ταψί γυάλινο στρώνουμε τα κρεμμύδια κάτω και βάζουμε λλλλλιιιιιιιιιιγο ελαιόλαδο (η μπριζόλα θα βγάλει και το λίπος της).
Από πάνω κοτσάρουμε τις μπριζόλες.
Ρίχνουμε μπόλικη πάπρικα, αλάτι, πιπέρι (φρεσκοτριμμένο και μπόλικο) και καυτερή πιπεριά.
Με ρέγουλο την καυτερή πιπεριά.
Πάνω από όλα αυτά στρώνουμε τις ροδέλες πιπεριάς και τις ροδέλες ντομάτας.
Ξαναβάζουμε τα μπαχάρια μας.
Από το πλάι ρίχνουμε λίγο νερό.
Δε ρίχνουμε σε αυτά τα φαγιά νερό πάνω στα υλικά γιατί θα ξεπλύνουμε όλα τα μπαχάρια.
Έχουμε προθερμάνει το φούρνο για δέκα λεπτά στο φουλ.
Βάζουμε το ταψί μέσα για δέκα λεπτά πάλι στο φουλ. Μετά το αφήνουμε για 30 με 40 λεπτά (το κοιτάμε αλλά δεν γυρίζουμε τη μπριζόλα) γύρω στους 180 με 200 βαθμούς.
Σερβίρουμε προσεκτικά και ρίχνουμε από πάνω κι ό,τι γύρω γύρω λαχανικά έχει το ταψί.
Τα ζουμάκια από τα λαχανικά και όλα τα μπαχάρια έχουν ποτίσει τη μπριζόλα και δεν έχει προλάβει να γίνει σόλα.
Επίσης το λίπος της μένει ατόφιο και δεν κρατσανίζει (εγώ το βγάζω μετά. αν θέλετε οπωσδήποτε κρατσανιστό λίπος δεν κάνει η συνταγή για σας)
Μέσα άσπρη άσπρη όπως την αγαπώ.
Καλή σας όρεξη ωρέ.
Η Δάφνη (deadendmind) και ο Δημήτρης (olrandir) πήγανε μια βόλτα στη λεβεντογέννα και σαν καλά παιδιά (που είναι!) στείλανε τις εμπειρίες τους με το φαγητό και τις καταπληκτικές φωτογραφίες τους.
(Γκουχ – στείλε κι εσύ, μην ξεχνιέσαι)
Με τα μαύρα τα γράμματα ο Δημήτρης γράφει και με τα πράσινα η Δάφνη βοηθάει.
—————————————
Είχαμε ακούσει πολλά καλά για το φαΐ της Κρήτης. Συνηθισμένοι βέβαια από τους Έλληνες που με κάθε ευκαιρία επευφημούν τον τόπο τους (και δη τους Αθηναίους που δεν μένουν πια στον «τόπο τους»), δεν δίναμε και πολύ βάρος -ή τουλάχιστον όχι περισσότερο απ’ότι δίναμε σε όσους λέγανε για τα γραφικά χωριά (χωρίς ηλεκτρισμό) και τα μαγευτικά τοπία (που ερημοποιούνται κάθε καλοκαίρι). Εγώ έδινα γιατί πέρασα κάποιες μέρες στα Χανιά πριν μερικά χρόνια, με τις καλύτερες γευστικές εντυπώσεις.
Φτάσαμε λοιπόν στο Ηράκλειο και μας πρότεινε η εξαιρετική ξεναγός και φιλόξενη εντόπια κάτοικος Ζαχαρένια να πάμε για μεσημεριανό στο «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα…». Πρόκειται για μια κλασσική ψαροταβέρνα, σαν αυτές που βλέπεις σε όλη την Ελλάδα: δίπλα στην κίνηση του λιμανιού, χάρτινα τραπεζομάντηλα, γκαρσόνια που με κάποιο μαγικό τρόπο μεταφέρουν 15 πιάτα ταυτόχρονα, και οικογένειες με παιδιά που φωνάζουν. Η πατατοσαλάτα που παραγγείλαμε για ορεκτικό όμως μας εντυπωσίασε: ανακατεμένη με λίγη σκορδαλιά που τις έδινε μια σπιρτάδα στη γεύση (άλλα ίσα-ίσα για να μη γίνει πολύ βαριά) μας ξάφνιασε πολύ ευχάριστα, και το ίδιο συνέβη και με τους κολοκυθοκεφτέδες και το φρέσκο φαγκρί που φάγαμε. Το μεγάλο σοκ όμως ήρθε όταν τελειώσαμε το φαγητό, και πήραμε μια πρώτη γεύση από αυτό που καταλάβαμε μετά ότι είναι standard στην Κρήτη: το κέρασμα στο τέλος.
Μας φέρανε: τραγανούς λουκουμάδες με μέλι και μια τεράστια μπάλα παγωτού, γλυκό τριαντάφυλλο, γλυκό του κουταλιού βύσσινο, ένα πιάτο καρπούζι, και βέβαια ένα μπουκαλάκι ρακή με δυο ποτηράκια. Κι αν ήμασταν χορτασμένοι, με τέτοιες λιχουδιές μπροστά σου δεν μπορείς να μη φας κι άλλο! Η φωτογραφία είναι από τη δεύτερη φορά που πήγαμε, με ελαφρώς διαφορετικά γλυκά.
Ακόμα κι έτσι βέβαια, κλίναμε να θεωρήσουμε πως είναι εξαίρεση, πως δε γίνεται να είναι όλα τα φαγητά τόσο νόστιμα. Κάπου τη δεύτερη μέρα αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε τη γαστρονομική εμπειρία που βιώνουμε, κι αρχίσαμε να τραβάμε φωτογραφίες. Αυτή η καθυστέρηση είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν έχουμε εικόνες της υπέροχης σφακιανής πίτας. Ααααχ, η Σφακιανή πίτα…
Το ξενοδοχείο μας δεν είχε πρωινό, αλλά καταλήξαμε να το θεωρούμε προσόν αυτό αφού μας έδινε τη δικαιολογία να τιμούμε καθημερινά το Le Petit Paris (κοντά στην πλ. Ελευθερίας), του οποίου τα κρουασάν μπορούν να περιγραφούν ως αμαρτωλές απολαύσεις με ζουμερή σοκολάτα ή γλυκιά κρέμα ζαχαροπλαστικής, σε μέγεθος αντρικού μπράτσου (κυριολεκτώ, έκανα τη σύγκριση κι ήταν ίσως λίγο μεγαλύτερο το κρουασάν -είμαι κι αγύμναστος!) Είχε κι άλλα (πρέτζελ, μηλόπιτα, κλπ) που δεν δοκιμάσαμε γιατί την Κυριακή ήταν κλειστό. Το κρατάμε για την επόμενη φορά!
Στα κυρίως πιάτα, το τσουμπλέκι που γευτήκαμε στο νότιο Ρέθυμνο ήταν σαν ratattouille μαζί με χοιρινό, αλλά μερικές κλάσεις ανώτερο αφού ψήθηκε σε κιούπι στο φούρνο κι είχε κι αγνά κρητικά μπαχαρικά να το συμπληρώνουν.
Το κρέας έλιωνε στο στόμα και τα λαχανικά το συνόδευαν εξαιρετικά. Το δικό μου ήταν μπουκιές κοτόπουλου με πατάτες, τυρί και ψιλοκομμένη πιπεριά. Κοτόπουλο Σπέσιαλ στο Κιούπι. Πολύ ωραίο κι αυτό! Έχω να σημειώσω ότι ακόμα και τα μέρη που μου φαίνονταν τουριστικά και είχα μια αμφιβολία για το πώς θα είναι η ποιότητα του φαγητού, ήταν φοβερά και διαψεύστηκα πανηγυρικά!
Και περνάμε στο αποκορύφωμα του ταξιδιού, την υπερπαραγωγή του Ηρακλείου: το καφέ Ουτοπία. Ήταν το πρώτο καφέ που κάτσαμε την Παρασκευή το απόγευμα, και μας άρεσε τόσο που ξαναπήγαμε και τη Δευτέρα για repeat performance. Την πρώτη μέρα απολαύσαμε το περίφημο fondue σοκολάτας του, το οποίο μας επαινούσαν φίλοι και γνωστοί από όλη την Ελλάδα. Το fondue «δύο ατόμων» γέμισε ικανοποιητικά τα στομάχια τριών! Έρχεται σε μια ειδική πιατελίτσα με μια τρύπα στη μέση όπου μπαίνει κερί ρεσώ, κι από πάνω το μπωλ με την -υπέροχη, λιωμένη- σοκολάτα. Γύρω από αυτό, διάφορες λιχουδιές για να τις βουτάς στη σοκολάτα. Φρούτα (φράουλα, μπανάνα, κεράσια), τριμμένοι ξηροί καρποί, καρύδα, κλπ. Σε ξεχωριστά πιατάκια έρχονται και γκοφρέτες, αφράτη βάφλα σε κομμάτια και σου με κρέμα. Δεν περιγράφεται με λόγια το πόσο ωραίο ήταν!
Στο encore της Δευτέρας γεύτηκα τη ζεστή σοκολάτα τους. Συνηθισμένος από τα Αθηναϊκά καφέ (όπου παραγγέλνω πικρή σοκολάτα και μου φέρνουν μια που «πικρίζει»), ζήτησα μια πικρή. Όσο πικρή μπορεί να μου την κάνει. Μου έφερε μια πικρή. Χρειάστηκα 6 κουταλάκια ζάχαρης για να την τελειώσω (και τη συμβολή δεύτερου ατόμου). Ήταν με διαφορά η πιο decadent απόλαυση που έχω γευτεί ποτέ. Περάσαμε ίσως ένα δίωρο απλώς απολαμβάνοντας τις διακοπές μας, τη σοκολάτα και τα βουτήματα που μας φέρανε στην εταζέρα σήμα κατατεθέν του μαγαζιού. Η εταζέρα ήταν πολύ εντυπωσιακή, θα τη δεις και στις φωτογραφίες. Στον κατάλογο του μαγαζιού έχει ειδικές οδηγίες για την εταζέρα. Τα βουτήματα τα κερνάει το μαγαζί, αλλά μόνο αν τα κρατάς σκεπασμένα με το κάλυμμα. Αν τα αφήσεις ξεσκέπαστα σε χρεώνουν. Η σοκολάτα ήταν απίστευτα πηχτή και βαριά. Να φανταστείς (εγώ που με πειράζει ο καφές), είχα συμπτώματα καφεΐνης μετά από την κατανάλωση 1/3 από αυτή τη σοκολάτα. Τόσο τούρμπο!
Γενικά, έχουμε να πούμε τα καλύτερα για το φαγητό στην Κρήτη (και για την ίδια την Κρήτη)! Ανυπομονούμε να ξαναπάμε!
——————————————————
ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΕΛΑΛΗΣΑΝ:
Δάφνη (deadendmind)
posterous * twitter
Δημήτρης (olrandir)
website * twitter
——————————————————
Ρίξτε μια ματιά σε μία πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση από το blog «Να το φάω;» που παρουσιάζει μια λίστα από δικαιώματα όταν τρώτε έξω.
Πολύ χρήσιμο, ειδικά τώρα στις διακοπές.
Είτε είσαι διακοπές είτε όχι, όταν τρως έξω υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να προσέχεις αλλά που έχεις δικαίωμα να ζητήσεις. Σύμφωνα λοιπόν με την Ένωση Καταναλωτών ΕΚΠΟΙΖΩ έχε αυτά υπόψη σου όταν τρως έξω:1. Να ζητάς τον τιμοκατάλογο του μαγαζιού, που άλλωστε είναι υποχρεωμένοι να έχουν έναν ανά δύο τραπέζια.2. Οι τιμές διαμορφώνονται ελεύθερα με βάση το νόμο του ελεύθερου ανταγωνισμού που λειτουργεί στην αγορά.3. Οι τιμοκατάλογοι πρέπει να είναι γραμμένοι υποχρεωτικά στην Ελληνική γλώσσα και προαιρετικά σε κάποια άλλη.
Αν θέλετε δείτε και το υπόλοιπο blog, παρουσιάζει ενδιαφέροντα πράγματα.
Φωτογραφία: Restaurant traditionnel Victor Montes (Plaza Nueva à Bilbao) by Jean-Pierre Dalbéra
Ένα ακόμα καλό παιδί από την παρέα του Digital Scullery μαγείρεψε, χλαπάκιασε, έβγαλε φωτογραφία και έστειλε συνταγή. Ολίγον κλεμμένη βέβαια από τη μαμά του την Καίτη (εύγε της όμως που έβγαλε γιο που δε τη φοβάται την κουζίνα)
Έτσι σας θέλω. Μην ξεχάσετε να στείλετε κι εσείς.
———————————————————–
Χρειαζόμαστε:
κόβουμε κρεμμύδια και πιπεριές ροδέλες
τα σωτάρουμε σε λάδι στην κατσαρόλα, (δεν τα τσιγαρίζουμε)
κόβουμε το φιλέτο κοτόπουλο σε λωρίδες κατα μήκος
πλένουμε τα φελετάκια κοτόπουλο και τα στραγγίζουμε να στεγνώσουν από το αίμα τους.
προσθέτουμε το κοτόπουλο στις πιπεριές και τα γυρνάμε στην κατσαρόλα να ροδίσουν ρίχνουμε 4 ώριμες, μετρίου μεγέθους ντομάτες σε ροδέλες (εναλλακτικά χρησιμοποιούμε 1 κονκασσε κονσέρβα)
ριχνουμε πιπέρι κόκκινο καγιέν και ανακατεύουμε.
Αφήνουμε τα υλικά να σιγοβράσουν στους χυμούς τους, εν τω μεταξύ βράζουμε τα ζυμαρικά.
Στο σερβίρισμα είτε αφήνουμε τον επισκέπτη να βάλει μόνος του σάλτα και ζυμαρικά,ή αν είμαστε σίγουροι οτι θα καταναλωθεί όλο τα αναμιγνύουμε και voila, έχουμε το γεύμα μας έτοιμο, γεμάτο από πρωτεϊνες και άμυλο. Μην ξεχάσετε το αγαπημένο σας τυρί, σε φέτες ή τριμμένο.
Φιλιά από τη μαμά Καίτη, από όπου και εκλάπη η συνταγή.
——————————————————
ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΕΛΑΛΗΣΕ:
Arlav
twitter
——————————————————
Ο Χρήστος μας έστειλε παγωτο – απόλαυση για το καλοκαίρι με τις ζέστες.
Είναι συνταγή της μαμάς του.
——————————-
Το Καλοκαίρι ήρθε ζέστες έχουμε πολλές ,ε να ένα γλυκάκι για super δρόσισμα!!!!!!
ΥΛΙΚΑ
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βάζουμε όλα τα υλικά σε ένα μπολ που να τα χωράει όλα και τα χτυπάμε καλά.
Βάλτε το μίγμα 1 ώρα στην κατάψυξη και αφού περάσει η 1 ώρα το βγάζετε και το ξαναχτυπάτε για να μην κρυσταλλώσουν τα υλικά μας και μας βγει πέτρα το παγωτάκι.
Τέλος, το αφήνουμε για 4 ώρες στην κατάψυξη και ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ !!!!
Βέβαια πρέπει να σας επισημάνω πώς ή κουβερτούρα και η τριμμένη σοκολάτα είναι προαιρετικά υλικά .
Υπάρχουν βέβαια και παραλλαγές …
Αν θέλετε να έχει γεύση βανίλια αφαιρείτε τα 2 τελευταία υλικά και προσθέστε σκόνη βανίλιας. Αν πάλι θέλετε να έχει γεύση φρούτου αφαιρείτε τα 2 τελευταία υλικά και προσθέστε ξύσμα και χυμό από λεμόνι ή πορτοκάλι ό,τι προτιμάτε.
TIP
Το συγκεκριμένο παγωμένο αν το φτιάξετε με γέυση βανίλια του πηγαίνει φανταστικά η κανέλα.
Καλό δρόσισμα ….. 🙂 🙂
——————————————————
ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΕΛΑΛΗΣΕ:
Χρήστος
facebook – twitter
——————————————————
Σήμερα μια συνταγούλα βήμα βήμα που θα σώσει όλους τους εργένηδες.
Είναι επίσης από αυτές τις εύκολες αλλά εντυπωσιακές συνταγές (όπως π.χ. εκεινη η φοβερή μακαρονάδα με το κολοκύθι – δες το βίντεο).
ΥΛΙΚΑ
Τσακώνουμε τα τορτελίνι και βάζουμε το νερό να βράζει
Τα φρέσκα τορτελίνι (ειδικά με σπανάκι και ρικότα) θέλουν μόνο ένα λεπτό. Μην τα παραβράσετε, γίνονται νιανιά. Βγάλτε και στραγγίξτε στο σουρωτήρι σας.
Κόβουμε το σαλάμι ή ό,τι άλλο αλλαντικό μας βρίσκεται εύκαιρο στο ψυγείο.
Ρίχνουμε το αλλαντικό στο ελαιόλαδο για λίγα δευτερόλεπτα (όχι πολύ ώρα γιατί το σαλάμι αέρος ειδικά σκληραίνει).
Σβήνουμε τη φωτιά και ρίχνουμε μέσα τα τορτελίνι. Ανακατεύουμε καλά και τρίβουμε πιπέρι.
Στο πιάτο ρίχνουμε και παρμεζάνα (επαναλαμβάνω, και ΠΕΤΡΑ την τρίβουμε).
Καλή όρεξη.
