Τις μεγάλες μου ευχαριστίες στα παιδιά του beer.gr και σε ένα από τα αγαπημένα τους μέλη (Estarian για πάντα) που μου στείλανε και κείμενο και φωτογραφίες από το πρώτο τους Brew Day.

Πάντα τέτοια παιδιά.

—————————————————————

Στις 22/5 οργανώθηκε από το beer.gr και τα καμμένα μέλη του ένα brew day. Τι είναι το brew day; Είναι κυρίως μια καλή δικαιολογία για να μαζευτούν φιλαράκια, γύρω από καλό φαγητό και καλή μπύρα. Πέραν αυτού, το brew day είχε ως σκοπό το κλασσικό «να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι«.

Η μέρα χωρίστηκε σε δύο φάσεις, που λόγω υπερβολικής κατάποσης μπύρας φαινόντουσαν διπλές, και αλληλοεπικαλύφθηκαν.

Πρωταρχικός σκοπός ήταν η επίδειξη παρασκευής μπύρας με δύο «προχωρημένες» μεθόδους. Δηλαδή την All Grain μέθοδο και την «ευκολότερη» σε διαδικασία αλλά όχι σε ουσία, Brew in a bag (που και αυτή είναι all grain).

Θα κάνω μια εισαγωγή, πολύ γενική για να μην κουράσω με λεπτομέρειες που δεν αφορούν αυτόν που θέλει απλές «εγκυκλοπαιδικές» γνώσεις.

O αρχάριος χομπίστας ζυθοποιός, όταν ξεκινά, παρασκευάζει μπύρα από το λεγόμενο «κιτ». Δηλαδή, παίρνει μια κονσέρβα με έτομο μείγμα γλεύκους (δηλαδή σακχαροποιημένη βύνη μαζί με εκχύλισμα λυκίσκου), της προσθέτει έξτρα ζυμώσιμα σάκχαρα, τη βράζει με κάποια ποσότητα νερού και μετά προσθέτει νερό μέχρι τον επιθυμητό όγκο, μαγιά και περιμένει να ζυμωθεί. Απλά, γρήγορα, εύκολα. Αυτό συνεπάγεται βέβαια ότι ο ζυθοποιός έχει την ελάχιστη δυνατότητα επέμβασης στη συνταγή του. Παίρνεις για παράδειγμα ένα κιτ για Weiss και αν ακολουθήσεις τις απλές οδηγίες πιστά και σωστά, σε 2 βδομάδες έχεις μια εξαιρετική μπυρίτσα μεν, αλλά που επιδέχεται βελτίωσης δε. Φανταστείτε το σα να φτιάχνετε μακαρονάδα π.χ από τα έτοιμα κουτάκια. (Με σαφώς ανώτερη κατ αντιστοιχία ποιότητα βέβαια. ΠΟΛΥ ανώτερη).

Η πρώτη μου μπύρα για παράδειγμα, μια απλή, κλασσική Lager απο κιτάκι, ήταν κλάσεις ανώτερη σε γεύση και άρωμα απο μερικές μερικές δημοφιλείς εδώ μπύρες.

Το δεύτερο στάδιο για τον χομπίστα ζυθοποιό είναι αυτό του MX. Εδώ φτιάχνεις το δικό σου γλεύκος πλέον. Δεν το αγοράζεις «συμπυκνωμένο» σε μορφή κονσέρβας, αλλά υλικό-υλικό τα οποία και θα ενώσεις. Αγοράζεις ξηρή βύνη (spraymalt – είναι σε μορφή σκόνης) ή LME (Liquid Malt Extract – το οποίο δεν έχει λυκίσκο ήδη μέσα, όπως το κιτάκι πριν) και φτιάχνεις ουσιαστικά το δικό σου γλεύκος. Αγοράζεις αν θες και ένα σακουλάκι από κάποια έξτρα βύνη – αυτή τη φορά όχι σε κονσερβα/σιρόπι- αλλά σε σπόρους. Αγοράζεις και μερικά γραμμάρια λυκίσκου.(Πολύ αγορά βλέπεις, αλλά μην αγχώνεσαι ιδιαίτερα) Αφού αλέσεις τη βύνη σου, τη βάζεις σε νερό ορισμένης θερμοκρασίας για κάποια ώρα, και μετά μέσα σε αυτό προσθέτεις το υγρό ή ξηρό εκχύλισμα και τον έξτρα λυκίσκο, σε ορισμένα διαστήματα. Έτσι δημιουργείς με μικρό περιθώριο λάθους, μια δική σου πλέον συνταγή, μια διαφορετική μπυρίτσα από αυτή του απλού-ξερού κιτ. Στο προηγούμενο παράδειγμα με τη μακαρονάδα, θα έλεγα ότι είναι σαν να προσθέτεις και λίγο αλατάκι παραπάνω, ίσως κάποιο μπαχαρικό, κάποιο αλλαντικο, κλπ. Έχεις πλέον κατανοήσει τη διαδικασία και προχωράς.

Το τρίτο στάδιο είναι το λεγόμενο All Grain. Εκεί πλέον είσαι προχωρημένος ζυθοποιός. Έχεις αρκετό εξοπλισμό και αρκετές γνώσεις. Πλέον δε χρειάζεσαι την κονσέρβα. Αλλά φτιάχνεις αυτό που θα είχε η κονσέρβα, από την αρχή. Μόνος σου. Συγκεντρώνεις ένα ποσό από βύνη (συνήθως 3-4 είδη ή και παραπάνω). Τα αλέθεις, τα αφήνεις να μουλιάσουν σε ζεστό νερό για να βγάλουν τα σάκχαρά τους, τα ξεπλένεις, συμπυκνώνεις το γλεύκος, προσθέτεις λυκίσκους κλπ κλπ κλπ. Είναι αρκετά χρονοβόρος διαδικασία (με το κιτ χρειάζεσαι περίπου μια ωρίτσα, για All Grain δεν πέφτεις κάτω από 3) και απαιτεί μεγάλη προσοχή και αφοσίωση, μια και στη χημεία λάθη δεν συγχωρούνται. Θερμοκρασίες, ποσότητες, χρόνοι ακολουθούνται με ευλάβεια και ενίοτε.. αγωνία.

Έτσι λοιπόν, είπαμε στο πρώτο brew day να φτιάξουν τα παιδιά δυό μπυρίτσες με δύο διαφορετικές All Grain μεθόδους. Με την κλασσική και πιο σύνθετη, και με την Brew In A Bag, που όπως λέει και η ονομασία, όλη η δουλειά γίνεται ουσιαστικά σε ένα «σακούλι» που περιέχει τα grains και βράζει σε μια κατσαρόλα.

Έτσι, για να μην κουράζουμε και το φιλοθεάμον κοινό, παρασκευάστηκε με Κομπλέ All Grain μέθοδο μια IPA (Indian Pale Ale – πλέον από τα αγαπημένα μου είδη μπύρας) με προσθήκη σίκαλης, και με B.I.A.B μέθοδο μια κλασσική Porter.

Oι μυρωδιές από τις κατσαρόλες που βόγκαγαν πάνω από τις γκαζιέρες των 8.5kW ήταν μεθυστικές. Οι γήινες μυρωδιές των δημητριακών στην αρχή, με τα σάκχαρά τους να σου θυμίζουν καραμέλες και βούτυρο στο βάθος, και μετά οι λυκίσκοι να μυρίζουν κίτρο, πεύκο και φρούτα στο τέλος σε ζάλιζαν. Όλα αυτά υπό την ενορχήστρωση του (μεγάλου επιστήμονα στο σπορ σου λέω)Παναγιώτη και του ΒΙΑΒ (πιο κουλ επιφανειακώς) Νίκου, που καθόντουσαν 5 ώρες πάνω από τους μαγικούς ζωμούς τους, πηγαινοφέρνοντας θερμόμετρα, ζυγαριές ακριβείας, τεστ ιωδίου για τα σάκχαρα, μέχρι και διαθλασίμετρο για να είμαστε ακριβείς. Τα αποτελέσματα θα τα δούμε εν καιρώ.

Τα μέλη του beer.gr όμως δεν έμειναν εκεί. Έφεραν μαζί τους και μερικές ήδη έτοιμες μπύρες. Και τι να πρωτοπεί κανείς.. Για την Stout με καφέ,ουίσκι,βανίλια και καραμέλα(ίσως όχι η πιο ισορροπημένη γεύση, αλλά ό,τι πρέπει για πρωινό ξύπνημα). Για μια εξαιρετική Weiss με άρωμα φρέσκου ψωμιού και φρούτων; Για την Red Dragon IPA με το 7% από την οποία δεν έμεινε σταγόνα γιατί πραγματικά ήταν μια από τις καλύτερες μπύρες που είχαμε πιεί ποτέ; Ή για την σκούρα και βυνώδη altbier; Ή για την Tripel που αν και είχε 8.9%, δεν το καταλάβαινες με τίποτα (κακό αυτό). Μέχρι και η δική μου Scottish heavy ale,από ταπεινό κιτάκι, μετά από 2 μήνες στο μπουκάλι είχε αποκτήσει άλλη γεύση και χαρακτήρα.

Θα μέναμε εκεί όμως; όχι βέβαια. Μπύρα χωρίς φαϊ δε γίνεται.

Οι μάστορες των homemade αναλάβαν να φτιάξουν ένα Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΟ μπουμπάρι. Ο Άλεξ έφερε 2 πανσέτες (όχι δυό κιλά, δύο πανσέτες.) που είχαν μαριναριστεί σε μπύρα και μουστάρδα. 6 κιλά λουκάνικα (weiβwurst, χωριάτικα, γεμιστά με τυρί και τυλιχτά με μπέϊκον, με πράσο, με κρεμμύδι, καυτερά, γλυκά, άσπρα, κοκκινα κιτρινα μπλε καραβάκια του Αιγαίου κλπ κλπ). Για έξτρα γεύση στο κρακεράκι μας είχαμε και μερικά κιλά παϊδάκια, λίγο καυτερό σουτζούκι, και τις ποτέ απούσες κοπανιστές Μυκόνου, σαλάτες κηπουρού και ελίτσες για τη γεύση. Για να πάνε κάτω τα πρώτα φαρμάκια είχαμε στο κουτί πρώτων βοηθειών ένα κιβώτιο με τις εξαιρετικές και ελαφρότατες -αλλά πολύ εύγευστες- Mikkeller Drink’in the sun.Το λαδομπούκι έγινε με εξαιρετικά homemade ψωμάκια με κύμινο, ρίγανη και μπύρα και κλασσικές πίτες σουβλακιού.
Η γιορτινή ατμόσφαιρα συμπληρωνόταν με μουσικό αφιέρωμα στο Ronnie James Dio, τους AC/DC και λοιπούς γνωστούς και μη εξαιρεταίους θρύλους.
Εκτός απο φωτογραφίες έχουμε και βίντεο, που θα κυκλοφορήσουν όταν οι ευγενείς αδμινιστράτορες ξεμεθύσουν και μοντάρουν τις 8+ ώρες υλικού.

———————————————–
‘Ολες οι φωτογραφίες ανήκουν στα παιδιά του beer.gr και τις παραχώρησαν ευγενικά.

Μετά από όλο αυτό το αλκοόλ προτείνω βιντεο-συνταγή Σούπα για Μετά τα Ξύδια.