Η θεία είναι ντεμοντέ και το χαίρεται. Πίνει φραπέ και δεν αναζητά ποτέ φρέντους, μέντους και άλλα τέτοια πράματα του σατανά που πίνετε τα τέκνα στις Ελλάδες.

Ετούτο συμβαίνει λόγω της καταμένης ξενιτιάς (insert αισθαντική μουσική και η θεία να πάρει ύφος όπως ο Ξανθόπουλος στην Οδύσσεια ενός Ξεριζωμένου)

Γω όταν έφυγα από το Ελλάντα (το 2002 που ήμουν ακόμα μπουμπούκι αλλά από τότε θεία) οι φρέντοι και οι φραπουτσίνοι και οι φρεντοτσίνοι κι όλα αυτά παίζαν μπάλα κυρίως στα Κολωνάκια όπου πηγαίναν τα στελέχη 9 – 5 με τη γραβάτα και κάναν μπρέικ από τα φοβερά τους μήτινγκ όπου τσακώνανε τα σώβρακα της άλλης εταιρείας (ήταν και η εποχή των πολύ παχιών αγελάδων).

Στις κανονικές γειτονιές όλοι πίνανε ακόμα κυρίως φραπέ (άντε και νες και ελληνικό / τούρκικο).

Μετακομίζοντας στο Λονδίνο έρχεσαι σε μία πόλη όπου Έλληνες και Ιταλοί βλαστημάνε από το πρωί μέχρι το βράδυ γιατί δε μπορούν να βρουν καφέ της προκοπής.

Και καλά οι Ιταλοί. Βρίσκουν ένα μαγαζί που κάνει καλό εσπρεσάκι κάποια στιγμή.

Τα Ελληνάκια τί κάνουν; Κλαίνε με μαύρο δάκρυ γιατί δεν υπάρχει φραπεδάκι ΠΟΥΘΕΝΑ. (καλά φρέντους, μέντους και τέτοια ούτε να τους συζητήσετε, ούτε κατα διάνοια δεν υπάρχουν).

Μέσα στα 9 τα έτη που εγώ είμαι στα Λονδίνα οι εναλλακτικοί καφέδες έχουν γίνει της μόδας στο Ελλάντα κι εγώ έχω μείνει πίσω. Λαχταράω φραπεδούμπα ρε παιδί μου – να πάω για καφέ με φίλους και να φέρει φραπέ στούκας ο σερβιτόρος, από αυτούς που προσθέτεις νερό! Να κάνεις χλατς χλατς με το καλαμάκι. Να κάνει μετά από ώρα ο αφρός εκείνη τη γνωστή τη μάκα που είναι πιο σκούρα από το υπόλοιπο.

Αντί αυτού έχω επαγγελματικό βζιν βζιν (τεχνικός όρος) στο σπίτι και τη βγάζουμε στον κήπο τα καλοκαίρια (σαν τους γέρους, μαζεύουμε ήλιο κάθε φορά ακόμα κι αν φοράμε πουλόβερ).

Στις Ελλάδες που επιτρέφω είμαι novelty πλέον. Μόνο ο φίλος Δημήτρης με ένιωσε σε πρόσφατη κουβέντα και χωρίς να του αναλύσω τα παραπάνω τα έπιασε αυτεπάγγελτα. Κατά τα άλλα κόμα και οι σερβιτόροι με κοιτάνε περίεργα αλλά δε μασάω . Επιμένω φραπεδικά.

Τσάκω και ένα από τα πρώτα βίντεο της θεία με το φραπεδάκι.

(πρώτη σχετική ανάρτηση: Νιοστή φορά Φραπέ)