Να ‘μαστε πάλι στο έπος της ξινίλας με γλυκάκι εύκολο, φτηνούτσικο, ελαφρύ και πολυαγαπημένο. Να πω ότι το συγκεκριμένο έχει κάνει θραύση στους κόλπους των φίλων και γνωστών* που κατά διαστήματα μασαμπουκιάζουν στην εστία μου αλλά και στο γραφείο που συχνά-πυκνά πάω κεράσματα με τα ταπεράκια-ταψάκια.
Να πω επίσης ότι δεν ξέρω ποιανού είναι η μητρική συνταγή, μου την έχει πει μια μπατζανάκισσα της θείας της ξαδέρφης του άντρα της αδερφής μου (ή κάτι τέτοιο) που την φτιάχνει με ανανά. Κι επειδή εμείς, ως γνωστόν κάνουμε τη δίαιτα του ανανά, Voila…
Μέρος Γ΄: Λεμονογλυκό το εύκολο