Πήγα ένα ταξιδάκι αστραπή στην Αθήνα γιατί είχα μια πολύ ευγενική πρόσκληση να μιλήσω στις Ψηφιακές Γειτονιές (κουτσομπολιά έπονται αλλά η παρουσίαση μου είναι εδώ). Εν τω μεταξύ, δυο μέρες πριν φύγω τσουπ ανακαλύπτει το βίντεο με το σιρόν ο Θεόφιλος από το Ραγιάν και κανονίζουμε να πάω να φάω Τανομένο Σορβά (μη ρωτάς, μόνο να φας αν σου τύχει) στην AgroQuality 2014.
Η AgroQuality είναι μια σχετικά μικρή έκθεση που έγινε 4-5-6 Απριλίου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με κυρίως μικρούς παραγωγούς και προϊόντα από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Τσάκωσα που λες τη μεγάλη φωτογραφική μηχανή, άρχισα να γυρνάω εδώ κι εκεί, και φυσικά να πιάνω ψιλή κουβέντα. Όχι με όλους. Με όσους χαμογελούσαν, είχαν όρεξη να εξηγήσουν, είχαν κάτι να πουν και δέχτηκαν να βγουν και φωτογραφίες. Δυστυχώς κάποιοι αρνήθηκαν τη φωτογραφία οπότε δεν αναφέρονται (κρίμα βέβαια, οι μικροί παραγωγοί είναι καλό να προωθούνται αλλά χωρίς οπτικό υλικό μου είναι πολύ δύσκολο να το κάνω).
Σε γενικές γραμμές είχε πολύ καλά πράγματα και ανθρώπους με όρεξη. Το πιο θετικό ήταν ότι είχε ανθρώπους από όλη την Ελλάδα και ενθουσιαζόμουν όταν έβρισκα κάτι καθαρά τοπικό. Όλα καλά είναι βέβαια όταν φτιάχνονται με μεράκι και φροντίδα, αλλά άλλο να βρίσκεις κάτι που δεν το ξέρεις, να ρωτάς, να μαθαίνεις, να είναι βρε παιδί μου κάτι ιδιαίτερο.
Το άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι η γενική προώθηση – οργάνωση της έκθεσης (κατά την ταπεινή άποψη ετούτης της blogger) έπασχε. Ένα site που είχε ακόμα την έκθεση του 2013 και πληροφορίες μόνο σε facebook με κακής ποιότητας φωτογραφίες. Ειδικά τώρα που οι μικροί παραγωγοί ανθούν και βλέπω πολύ κίνηση, είναι κρίμα να μην έχουν μια έκθεση που να προωθείται κάπως καλύτερα.
Τα περίπτερα είχαν ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ διαφορές μεταξύ τους. Υπήρχαν ας πούμε περιφέρειες με κάποια τοπικά προϊόντα στο τραπέζι και τέσσερις πέντε ανθρώπους πίσω που πίνανε καφέ σε κύκλο. Πώς να πλησιάσεις; Ενώ σε άλλα περίπτερα υπήρχε προσεγμένη δουλειά, χαμόγελα, υλικό να πάρεις και να δεις και οι άνθρωποι σου έδιναν πολλές πληροφορίες. Και δεν είναι δύσκολο να μιλήσει κάποιος μαζί μου – όπως ξέρουν οι παλιοί αναγνώστες η γλώσσα μου πάει ροδάνι! Άμα θέλει κάποιος δηλαδή δεν κοστίζει κάτι να μιλήσει για αυτό που κάνει.
Η έκθεση δεν είχε μεγάλα ονόματα του χώρου (από αυτά που βλέπω στο αεροδρόμιο και στο Λονδίνο ας πούμε). Οι συμπαθείς εκθέτες εκεί μέσα ήταν όλοι μικροί παραγωγοί. Βέβαια καλό θα ήταν να υπάρχει μια μίξη, να βλέπουν οι μικρότεροι από τους μεγάλους και τούμπαλιν (γιατί κάποιοι μικροί έδειξαν φοβερή αγάπη και ενθουσιασμό).
Σύλλογοι στην έκθεση
Κάτι πολύ καλό ήταν που υπήρχαν και σύλλογοι στην έκθεση – όλοι με κάποιο πολιτιστικό ή φιλανθρωπικό έργο να επιδείξουν. Οι πιο περήφανες κυρίες για το έργο του συλλόγου ήταν από τη Δωδεκανησιακή Μέλισσα. Η κυρία Μαίρη και η κυρία Ισαβέλλα ήταν συμπαθέστατες, είχαν προϊόντα η καθεμία από το νησί τους και με μεγάλη περηφάνια (και ορθώς) μου είπαν ότι δίνουν υποτροφίες και στηρίζουν φοιτητές που σπουδάζουν μακριά από τον τόπο τους.
Άλλος σύλλογος με ανθρώπους πρόσχαρους και ανοιχτούς ήταν η Θημωνιά από την Κάτω Τιθορέα. Φυσικά τους αγάπησα και λόγω μαμάς Δέσποινας που ζει στην Αταλάντη, και γιατί φτιάχνανε τηγανόψωμα (έχουμε και συνταγή) αλλά κυρίως επειδή ΟΛΕΣ (και ήταν πολλές) οι κυρίες στο περίπτερο είχαν κάτι να πουν και χαμογελούσαν συνεχώς.
Γλυκάκια
Από γλυκάκια είχε αρκετά, αλλά το πρώτο που δοκίμασα ήταν ντομάτα γλυκό του κουταλιού από τη Νίσυρο (Natura Nisyriana). Εγώ χάλια το περίμενα αλλά ήταν φοβερό γλυκό, πολύ νόστιμο ρε παιδιά, και επίσης τραγανό.
Το πιο νόστιμο σιροπιαστό που έφαγα ήταν από το ΜΑΜ στη Γαστούνη. Λέγεται κοπτή και δεν παίζεται. Bonus αναφορά για τον νεαρό που πήγαινε ροδάνι η γλώσσα του (κύλησε ο τέντζερης) και κέρασε και δεύτερο κομμάτι.
Μελάκια
Από μελάκια βρήκα τούτο το φοβερό ζεύγος από το Λασίθι, ωραίο μέλι, γλυκό και ελαφρύ. Μαντινάδα δε μου είπε ο κύριος Κωνσταντίνος ήταν λίγο ντροπιάρης 🙂
Το ωραιότερο μέλι που δοκίμασα ήταν από το Πάρνων στη Λακωνία (άσε που έσταξα και στη μπλούζα μου και κυκλοφορούσα με ένα λεκέ ΝΑ μετά). Φοβερά εύγευστο – παρόλο που εγώ προτιμώ το μέλι λίγο πιο παχύρευστο. Αλλά με το που το δοκίμασα σκέφτηκα πόσο καλό θα είναι σε χαλβά σιμιγδάλι. Κι αυτά τα χαμογελαστά παιδιά, ήταν όλα τα λεφτά επίσης.
Χιώτικη μαστίχα
Παρακάτω πέτυχα και τον Στέφανο από τη Χίο (έχω και φωτογραφία που είναι σοβαρός. Αυτή είναι αφού του είπα να χαμογελάσει με υφάκι α λα θεία Σοφία). Το λικέρ μανταρίνι του είχε πολύ έντονη γεύση μανταρίνι αλλά δε σε έκαιγε το αλκοόλ στο λαιμό ούτε γλύκιζε πολύ.
Γλυκό παξιμάδι από την Κρήτη
Στο περίπτερο των Φούρνων Αποστολάκη βρήκα κι αυτό το πάρα πολύ γλυκό Κρητικάκι, τον Δημήτρη που με κέρασε κρίθινα και γλυκά παξιμαδάκια. Το κριθαρένιο καλό αλλά το γλυκό παξιμάδι ήταν πάρα πολύ νόστιμο και μου έδωσε και ένα σακουλάκι κερασμένο. Ορίστε, είχα και τα τυχερά μου.
Ακούμια από τη Σύμη
Από τη Σύμη (symis traditional – παραδοσιακά προϊόντα Σύμης ο ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ) βρήκα και αυτά τα καλά παιδιά που είχαν ακούμια. Απίστευα νόστιμα, δεν το συζητάμε. Για να μη μιλήσουμε για τις φοβερές και χαμογελαστές τους φάτσες.
Τα ακούμια είναι το must της δεύτερης εβδομάδας της Αποκριάς, που ονομάζεται Ακουμένη. Εξ ου και το όνομά τους. Φτιάχνονται επίσης απαραιτήτως όταν εμφανίζεται το πρώτο δοντάκι του παιδιού, το Νοέμβριο, του Αγίου Ανδρέου και την Πρωτοχρονιά για να κεραστεί ο Αϊ Βασίλης. Ευκαιρίες να ‘χουμε, δηλαδή, να τα φτιάχνουμε και να τα τρώμε.
(via: Χίλια και ένα ακούμια από τη Σύμη της Αλέκας Κυφιώτη στο bostanistas)
Ποντιακά μαμ
Φυσικά πήγα και στον Θεόφιλο από το Ραγιάν που δεν έβαζε γλώσσα μέσα και τα έλεγε όλα στα Ποντιακά. Πήρα (με έκπτωση) ταν, κεφίρ, εβριστόν και κορκότο. Στο site τους θα βρείτε όλες τις πληροφορίες για το τί έιναι αυτά.
Εν τω μεταξύ είχαν βάλει ένα τεράστιο τσουκάλι και μαγείρευαν τανομένο σορβά, μια φοβερά νόστιμη και χορταστική ποντιακή σούπα.
Αυτό εδώ είναι το πασκιτάν που εξηγούμε στο βίντεο. Κλικ για να δείτε τη μαμά Δέσποινα να με διορθώνει γιατί το προφέρω λάθος.
Το αλατάκι και το παξιμαδάκι
Πολύ προσεγμένο και ωραίο περίπτερο είχαν στην astarti, μια οικογενειακή επιχερηση από τα Κύθηρα (όλο το τραγούδι μου έρχεται στο νου με αυτό το νησί). Το αλατάκι τους σε συνδιασμό με το κριθαρένιο παξιμάδι ήταν απλά τέλεια. Είχαν και λάδι και κάποια σαπουνάκια και διάφορα, αλλά το αλάτι και το παξιμάδι ήταν πολύ μπροστά.
Και οι υπόλοιπες φωτογραφίες
Ορίστε και μερικές φωτογραφίες για να νιώσετε λίγο ακόμα το κλίμα. Το σετ με όλες τις φωτογραφίες είναι στο Flickr.
Η θεία Σοφία δεν σταματάει το φαί!
Και η μαμά Δέσποινα επίσης.
Υπαρχει πυθανοτιτα αρχες Μαιου να ερθουμε στο Λονδινο σε μια εκθεση περιπου ιδια μονο με Εληνικα προιοντα .
Τέλεια Θεόφιλε! Αν γίνει στείλε μου μήνυμα, θα χαρώ πολύ να σας ξαναδώ.
vhkz0e