Γεια σου “θεία” Σοφία!
Σου στέλνω τη φωτογραφία μόνο και μόνο για να υπάρχουν στην ιστορία πειστήριο ότι όντως, εγώ, η ακαμάτρα κόρη, έφτιαξα κάποτε ροξάκια!
Η φωτογραφία δεν είναι καλή, δε θα πω όμως το ίδιο για τα ροξάκια που είναι πεντανόστιμα!
Τα χω τάξει άπειρες φορές, το ξέρω.
Αυτό το Σαββατοκύριακο όμως ήμουν οργανωμένη. Είχα αγοράσει τα σωστά υλικά, είχα το χρόνο, είχα την κάμερα, είχα το τρίποδο, γενικά το καλό σύμπαν συνομώτησε για να φτιάξω ροξάκια, να τα καταβροχθίσω (καλά όχι και όλα) και να μείνετε εσείς με το βίντεο. Από το τίποτα όμως…
Φαίνεται ότι έχει πέσει ένας πανικός με τη δίαιτα Dukan, όχι μόνο εδώ στη Βρετανία (μας έχουν πρήξει με τα πόσα κιλά έχασε η μαμά της Αικατερίνης – καλέ της καινούριας πριγκηποπούλας!) αλλά και στην Ελλάδα. Σκέφτηκα να σας φτιάξω κάτι διαφορετικό – π.χ. έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα συνταγή για muffins αλλά στη σελίδα μας στο facebook μόλις το πρότεινα έπεσε κραυγή αγωνίας για τη γαλέτα. Μιλάμε έχετε μεγάλο πόνο.
Από ότι μαθαίνω λοιπόν από τους φίλους στο facebook (και στο twitter) ετούτη η γαλέττα σας βγαίνει τα χάλια της, σας κολλάει, σας παιδεύει. Ήρθα με την έρευνα μου και τις φωτογραφίες μου.
Έτσι γίνεται στην Αταλάντη, ειδικά όταν η Μαμά Δέσποινα και η Μαίρη πάνε στη Γιορτή Κρασιού και Ελιάς και πετυχαίνουν τον Παναγιώτη Λάλεζα.
Πριν από λίγε μέρες έγινε η ετήσια Γιορτή Κρασιού και Ελιάς στην Αταλάντη, και ο Παναγιώτης Λάλεζας ήρθε να τραγουδήσει.
Μια και δυο, τσακώνει και τη Μαίρη η Μαμά Δέσποινα και πάνε να αγκαλιάσουνε και να δώσουν δυο σβουρηχτά φιλιά (καλά εντάξει ψέμματα, δυο χειραψίες) στον Παναγιώτη το Λάλεζα. Του είπανε κι ευχαριστώ που μας βοήθησε στο Digital Scullery και μας άφησε να χρησιμοποιήσουμε την ερμηνεία του στο βίντεο. Και τον καθησυχάνε ότι ήταν σούπερ όμορφος για φωτογραφία και δεν έπρεπε να ανησυχεί για την αξυρισιά. Κουτσομπολιό της Μαμάς Δέσποινας: Ο Λάλεζας είναι και πολύ ευχάριστος και πολύ ευγενικός. Ε μπράβο του λοιπόν.
Το Κατερινιώ μας ανέβασε φωτογραφία στο γκρουπ μας στο flickr (κλικ καλέ να δεις κι άλλες μιαμ μιαμ φωτογραφίες) με συνταγή που θυμήθηκε ένα βράδυ που είχε πέσει πολύ πείνα.
Ω ναι, έκανε κολοκύθια μακαρονάδα – μία από τις πρώτες βιντεο-συνταγές της θείας. Εφόσον άρεσε και στην Κατερίνα, έχει πάρει σφραγίδα η συνταγή.
Ένα από τα βασικότερα προβλήματα με τη χοιρινή τη μπριζόλα είναι πώς να μη σου γίνει σόλα όταν τη μαγειρεύεις στο φούρνο.
Κι ενώ οι καλοί οι μάγειρες απλά ξέρουν πώς να τη μαγειρέψεις σωστά εγώ ως ανεπίδεκτη αντί να μάθω επιννόησα συνταγή που κρατάει τη μπριζόλα ζουμερή.
Επίσης είναι διαφορετική από την κλασσική μπριζόλα με λάδι – λεμόνι – ρίγανη που έχουμε συνηθίσει από τις μαμάδες μας. Γίνεται λίγο γλυκιά και καυτερή.
Θα χρειαστούμε:
Πάμε βήμα – βήμα το λοιπόν.
Κόβουμε τα κρεμμύδια. Όχι εντελώς νιανιά, να ‘χουν μια ζωντάνια.
Πλένουμε και κόβουμε την πιπεριά και τη ντομάτα σε ροδέλες (από την πιπεριά πάντα αφαιρούμε τα σπόρια)
Σε ένα ταψί γυάλινο στρώνουμε τα κρεμμύδια κάτω και βάζουμε λλλλλιιιιιιιιιιγο ελαιόλαδο (η μπριζόλα θα βγάλει και το λίπος της).
Από πάνω κοτσάρουμε τις μπριζόλες.
Ρίχνουμε μπόλικη πάπρικα, αλάτι, πιπέρι (φρεσκοτριμμένο και μπόλικο) και καυτερή πιπεριά.
Με ρέγουλο την καυτερή πιπεριά.
Πάνω από όλα αυτά στρώνουμε τις ροδέλες πιπεριάς και τις ροδέλες ντομάτας.
Ξαναβάζουμε τα μπαχάρια μας.
Από το πλάι ρίχνουμε λίγο νερό.
Δε ρίχνουμε σε αυτά τα φαγιά νερό πάνω στα υλικά γιατί θα ξεπλύνουμε όλα τα μπαχάρια.
Έχουμε προθερμάνει το φούρνο για δέκα λεπτά στο φουλ.
Βάζουμε το ταψί μέσα για δέκα λεπτά πάλι στο φουλ. Μετά το αφήνουμε για 30 με 40 λεπτά (το κοιτάμε αλλά δεν γυρίζουμε τη μπριζόλα) γύρω στους 180 με 200 βαθμούς.
Σερβίρουμε προσεκτικά και ρίχνουμε από πάνω κι ό,τι γύρω γύρω λαχανικά έχει το ταψί.
Τα ζουμάκια από τα λαχανικά και όλα τα μπαχάρια έχουν ποτίσει τη μπριζόλα και δεν έχει προλάβει να γίνει σόλα.
Επίσης το λίπος της μένει ατόφιο και δεν κρατσανίζει (εγώ το βγάζω μετά. αν θέλετε οπωσδήποτε κρατσανιστό λίπος δεν κάνει η συνταγή για σας)
Μέσα άσπρη άσπρη όπως την αγαπώ.
Καλή σας όρεξη ωρέ.
Η Δάφνη (deadendmind) και ο Δημήτρης (olrandir) πήγανε μια βόλτα στη λεβεντογέννα και σαν καλά παιδιά (που είναι!) στείλανε τις εμπειρίες τους με το φαγητό και τις καταπληκτικές φωτογραφίες τους.
(Γκουχ – στείλε κι εσύ, μην ξεχνιέσαι)
Με τα μαύρα τα γράμματα ο Δημήτρης γράφει και με τα πράσινα η Δάφνη βοηθάει.
—————————————
Είχαμε ακούσει πολλά καλά για το φαΐ της Κρήτης. Συνηθισμένοι βέβαια από τους Έλληνες που με κάθε ευκαιρία επευφημούν τον τόπο τους (και δη τους Αθηναίους που δεν μένουν πια στον «τόπο τους»), δεν δίναμε και πολύ βάρος -ή τουλάχιστον όχι περισσότερο απ’ότι δίναμε σε όσους λέγανε για τα γραφικά χωριά (χωρίς ηλεκτρισμό) και τα μαγευτικά τοπία (που ερημοποιούνται κάθε καλοκαίρι). Εγώ έδινα γιατί πέρασα κάποιες μέρες στα Χανιά πριν μερικά χρόνια, με τις καλύτερες γευστικές εντυπώσεις.
Φτάσαμε λοιπόν στο Ηράκλειο και μας πρότεινε η εξαιρετική ξεναγός και φιλόξενη εντόπια κάτοικος Ζαχαρένια να πάμε για μεσημεριανό στο «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα…». Πρόκειται για μια κλασσική ψαροταβέρνα, σαν αυτές που βλέπεις σε όλη την Ελλάδα: δίπλα στην κίνηση του λιμανιού, χάρτινα τραπεζομάντηλα, γκαρσόνια που με κάποιο μαγικό τρόπο μεταφέρουν 15 πιάτα ταυτόχρονα, και οικογένειες με παιδιά που φωνάζουν. Η πατατοσαλάτα που παραγγείλαμε για ορεκτικό όμως μας εντυπωσίασε: ανακατεμένη με λίγη σκορδαλιά που τις έδινε μια σπιρτάδα στη γεύση (άλλα ίσα-ίσα για να μη γίνει πολύ βαριά) μας ξάφνιασε πολύ ευχάριστα, και το ίδιο συνέβη και με τους κολοκυθοκεφτέδες και το φρέσκο φαγκρί που φάγαμε. Το μεγάλο σοκ όμως ήρθε όταν τελειώσαμε το φαγητό, και πήραμε μια πρώτη γεύση από αυτό που καταλάβαμε μετά ότι είναι standard στην Κρήτη: το κέρασμα στο τέλος.
Μας φέρανε: τραγανούς λουκουμάδες με μέλι και μια τεράστια μπάλα παγωτού, γλυκό τριαντάφυλλο, γλυκό του κουταλιού βύσσινο, ένα πιάτο καρπούζι, και βέβαια ένα μπουκαλάκι ρακή με δυο ποτηράκια. Κι αν ήμασταν χορτασμένοι, με τέτοιες λιχουδιές μπροστά σου δεν μπορείς να μη φας κι άλλο! Η φωτογραφία είναι από τη δεύτερη φορά που πήγαμε, με ελαφρώς διαφορετικά γλυκά.
Ακόμα κι έτσι βέβαια, κλίναμε να θεωρήσουμε πως είναι εξαίρεση, πως δε γίνεται να είναι όλα τα φαγητά τόσο νόστιμα. Κάπου τη δεύτερη μέρα αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε τη γαστρονομική εμπειρία που βιώνουμε, κι αρχίσαμε να τραβάμε φωτογραφίες. Αυτή η καθυστέρηση είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν έχουμε εικόνες της υπέροχης σφακιανής πίτας. Ααααχ, η Σφακιανή πίτα…
Το ξενοδοχείο μας δεν είχε πρωινό, αλλά καταλήξαμε να το θεωρούμε προσόν αυτό αφού μας έδινε τη δικαιολογία να τιμούμε καθημερινά το Le Petit Paris (κοντά στην πλ. Ελευθερίας), του οποίου τα κρουασάν μπορούν να περιγραφούν ως αμαρτωλές απολαύσεις με ζουμερή σοκολάτα ή γλυκιά κρέμα ζαχαροπλαστικής, σε μέγεθος αντρικού μπράτσου (κυριολεκτώ, έκανα τη σύγκριση κι ήταν ίσως λίγο μεγαλύτερο το κρουασάν -είμαι κι αγύμναστος!) Είχε κι άλλα (πρέτζελ, μηλόπιτα, κλπ) που δεν δοκιμάσαμε γιατί την Κυριακή ήταν κλειστό. Το κρατάμε για την επόμενη φορά!
Στα κυρίως πιάτα, το τσουμπλέκι που γευτήκαμε στο νότιο Ρέθυμνο ήταν σαν ratattouille μαζί με χοιρινό, αλλά μερικές κλάσεις ανώτερο αφού ψήθηκε σε κιούπι στο φούρνο κι είχε κι αγνά κρητικά μπαχαρικά να το συμπληρώνουν.
Το κρέας έλιωνε στο στόμα και τα λαχανικά το συνόδευαν εξαιρετικά. Το δικό μου ήταν μπουκιές κοτόπουλου με πατάτες, τυρί και ψιλοκομμένη πιπεριά. Κοτόπουλο Σπέσιαλ στο Κιούπι. Πολύ ωραίο κι αυτό! Έχω να σημειώσω ότι ακόμα και τα μέρη που μου φαίνονταν τουριστικά και είχα μια αμφιβολία για το πώς θα είναι η ποιότητα του φαγητού, ήταν φοβερά και διαψεύστηκα πανηγυρικά!
Και περνάμε στο αποκορύφωμα του ταξιδιού, την υπερπαραγωγή του Ηρακλείου: το καφέ Ουτοπία. Ήταν το πρώτο καφέ που κάτσαμε την Παρασκευή το απόγευμα, και μας άρεσε τόσο που ξαναπήγαμε και τη Δευτέρα για repeat performance. Την πρώτη μέρα απολαύσαμε το περίφημο fondue σοκολάτας του, το οποίο μας επαινούσαν φίλοι και γνωστοί από όλη την Ελλάδα. Το fondue «δύο ατόμων» γέμισε ικανοποιητικά τα στομάχια τριών! Έρχεται σε μια ειδική πιατελίτσα με μια τρύπα στη μέση όπου μπαίνει κερί ρεσώ, κι από πάνω το μπωλ με την -υπέροχη, λιωμένη- σοκολάτα. Γύρω από αυτό, διάφορες λιχουδιές για να τις βουτάς στη σοκολάτα. Φρούτα (φράουλα, μπανάνα, κεράσια), τριμμένοι ξηροί καρποί, καρύδα, κλπ. Σε ξεχωριστά πιατάκια έρχονται και γκοφρέτες, αφράτη βάφλα σε κομμάτια και σου με κρέμα. Δεν περιγράφεται με λόγια το πόσο ωραίο ήταν!
Στο encore της Δευτέρας γεύτηκα τη ζεστή σοκολάτα τους. Συνηθισμένος από τα Αθηναϊκά καφέ (όπου παραγγέλνω πικρή σοκολάτα και μου φέρνουν μια που «πικρίζει»), ζήτησα μια πικρή. Όσο πικρή μπορεί να μου την κάνει. Μου έφερε μια πικρή. Χρειάστηκα 6 κουταλάκια ζάχαρης για να την τελειώσω (και τη συμβολή δεύτερου ατόμου). Ήταν με διαφορά η πιο decadent απόλαυση που έχω γευτεί ποτέ. Περάσαμε ίσως ένα δίωρο απλώς απολαμβάνοντας τις διακοπές μας, τη σοκολάτα και τα βουτήματα που μας φέρανε στην εταζέρα σήμα κατατεθέν του μαγαζιού. Η εταζέρα ήταν πολύ εντυπωσιακή, θα τη δεις και στις φωτογραφίες. Στον κατάλογο του μαγαζιού έχει ειδικές οδηγίες για την εταζέρα. Τα βουτήματα τα κερνάει το μαγαζί, αλλά μόνο αν τα κρατάς σκεπασμένα με το κάλυμμα. Αν τα αφήσεις ξεσκέπαστα σε χρεώνουν. Η σοκολάτα ήταν απίστευτα πηχτή και βαριά. Να φανταστείς (εγώ που με πειράζει ο καφές), είχα συμπτώματα καφεΐνης μετά από την κατανάλωση 1/3 από αυτή τη σοκολάτα. Τόσο τούρμπο!
Γενικά, έχουμε να πούμε τα καλύτερα για το φαγητό στην Κρήτη (και για την ίδια την Κρήτη)! Ανυπομονούμε να ξαναπάμε!
——————————————————
ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΕΛΑΛΗΣΑΝ:
Δάφνη (deadendmind)
posterous * twitter
Δημήτρης (olrandir)
website * twitter
——————————————————
Ο Χρήστος μας έστειλε παγωτο – απόλαυση για το καλοκαίρι με τις ζέστες.
Είναι συνταγή της μαμάς του.
——————————-
Το Καλοκαίρι ήρθε ζέστες έχουμε πολλές ,ε να ένα γλυκάκι για super δρόσισμα!!!!!!
ΥΛΙΚΑ
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βάζουμε όλα τα υλικά σε ένα μπολ που να τα χωράει όλα και τα χτυπάμε καλά.
Βάλτε το μίγμα 1 ώρα στην κατάψυξη και αφού περάσει η 1 ώρα το βγάζετε και το ξαναχτυπάτε για να μην κρυσταλλώσουν τα υλικά μας και μας βγει πέτρα το παγωτάκι.
Τέλος, το αφήνουμε για 4 ώρες στην κατάψυξη και ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ !!!!
Βέβαια πρέπει να σας επισημάνω πώς ή κουβερτούρα και η τριμμένη σοκολάτα είναι προαιρετικά υλικά .
Υπάρχουν βέβαια και παραλλαγές …
Αν θέλετε να έχει γεύση βανίλια αφαιρείτε τα 2 τελευταία υλικά και προσθέστε σκόνη βανίλιας. Αν πάλι θέλετε να έχει γεύση φρούτου αφαιρείτε τα 2 τελευταία υλικά και προσθέστε ξύσμα και χυμό από λεμόνι ή πορτοκάλι ό,τι προτιμάτε.
TIP
Το συγκεκριμένο παγωμένο αν το φτιάξετε με γέυση βανίλια του πηγαίνει φανταστικά η κανέλα.
Καλό δρόσισμα ….. 🙂 🙂
——————————————————
ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΕΛΑΛΗΣΕ:
Χρήστος
facebook – twitter
——————————————————
Σήμερα μια συνταγούλα βήμα βήμα που θα σώσει όλους τους εργένηδες.
Είναι επίσης από αυτές τις εύκολες αλλά εντυπωσιακές συνταγές (όπως π.χ. εκεινη η φοβερή μακαρονάδα με το κολοκύθι – δες το βίντεο).
ΥΛΙΚΑ
Τσακώνουμε τα τορτελίνι και βάζουμε το νερό να βράζει
Τα φρέσκα τορτελίνι (ειδικά με σπανάκι και ρικότα) θέλουν μόνο ένα λεπτό. Μην τα παραβράσετε, γίνονται νιανιά. Βγάλτε και στραγγίξτε στο σουρωτήρι σας.
Κόβουμε το σαλάμι ή ό,τι άλλο αλλαντικό μας βρίσκεται εύκαιρο στο ψυγείο.
Ρίχνουμε το αλλαντικό στο ελαιόλαδο για λίγα δευτερόλεπτα (όχι πολύ ώρα γιατί το σαλάμι αέρος ειδικά σκληραίνει).
Σβήνουμε τη φωτιά και ρίχνουμε μέσα τα τορτελίνι. Ανακατεύουμε καλά και τρίβουμε πιπέρι.
Στο πιάτο ρίχνουμε και παρμεζάνα (επαναλαμβάνω, και ΠΕΤΡΑ την τρίβουμε).
Καλή όρεξη.
Το Σάββατο πήγαμε μια βόλτα στη Borough Market του Λονδίνου, μία καταπληκτική αγορά φαγητού.
Πριν από κάποια χρόνια ήταν κάπως σαν τη Λαχαναγορά που λέμε στην Αθήνα, δηλαδή αγορά χονδρικής. Τα τελευταία χρόνια ανακαινίστηκε και μετατράπηκε σε αγορά λιανικής για ανθρώπους που έχουν οργανικά προϊόντα ή για artisans – έτσι τους λένε – του φαγητού. Συχνά διοργανώνουν εργαστήρια και δρώμενα γύρω από το φαγητό.
Αν βρεθείτε στο Λονδίνο και σας αρέσει το φαγητό αξίζει σίγουρα μια βόλτα. Έχετε και ρευστό μαζί σας γιατί δεν τη γλιτώνετε, σίγουρα θα αγοράσετε πράγματα.
Οι μυρωδιές και οι εικόνες είναι πραγματικά καταπληκτικές αλλά οι άνθρωποι είναι το καλύτερο χαρακτηριστικό. Σου πιάνουν την κουβέντα, σου εξηγούν, σε προσκαλούν να βγείτε φωτογραφίες, σου λένε τί κρασί να πάρεις ή με τί να συνοδεύσεις αυτό που αγόρασες.
Δείτε και το website της αγοράς για να μάθετε περισσότερα.
Ορίστε μερικές φωτογραφίες (έχουμε και το πλήρες σετ στο flickr)
Η είσοδος ανακαινίζεται
Μέσα στην αγορά
Ο χάρτης της αγοράς (φοβερός;)
Λαχανικούλια
Απίστευτα πολλά μανιτάρια που σίγουρα δεν τα ξέραμε όλα
κι αυτά μανιτάρια είναι!
Η ουρά για το Hobbs. Λένε ότι κάνει φοβερά σάντουιτς
Φρουτένια γιαουρτάκια
Parmigiano-Reggiano. Αγοράσαμε. Το εξαφανίσαμε σε χρόνο dt
Une Normande à Londres - μπορεί να πήραμε και σαράντα τυριά (εντάξει πήραμε τρία)
το λένε μεθυσμένο τυρί
Η Θάλεια και ο Μανώλης του Oliveology (περισσότερα σε επόμενη ανάρτηση)
Στο Cinnamon Tree Bakery, κρατάω ένα σακουλάκι με το καταπληκτικό σοκολατοέδεσμα τους
Τα Πάσχατα φέτος τα πέρασα στην Αταλάντη.
Που είναι στη Ρούμελη.
Και στη Ρούμελη ξέρουν κι από αρνί, κι από κοντοσούβλι, κι από… κι από… κι από…
Μη σε ξενίζει ο τίτλος. Κάθε φορά που γράφω Ναυσικά θυμάμαι τη Βουγιουκλάκη να λέει Ναυσικαααααα και ξεχνάω να σταματήσω να γράφω τα άλφα.
Η Ναυσικαααα μας από τις Συνταγές της Παρέας μου έστειλε τη συνταγή της για την Τούρτα Ανανά. Που ήταν κι η πρώτη της. Συνταγή. Όχι τούρτα.
Πριν από λίγο καιρό βρήκα στο περιοδικό GOURMET της Ελευθεροτυπίας μία συνταγή για ψωμί με μπύρα.
Τώρα που ήρθε η (θεία) Σοφία λίγες μέρες στο σπίτι μου είπε να κάνουμε ψωμί γιατί κάποια φίλη της το ζήτησε στο facebook. Έτσι, σκέφτηκα αυτή τη συνταγή. Καθήσαμε λοιπόν εγώ, η (θεία) Σοφία και η φίλη μου η Μαίρη και κάναμε ψωμάκια μπύρας των τριών. Continue reading
Η πρώτη συνταγή που στέλνει η Ειρήνη μας.
Πήρε ιδέες από δω, πήρε από κει και έφτιαξε μιαμ μιαμ κολοκυθόπιτα!
Γεια σας λοιπόν.
Συνταγή για τηγανόψωμο σήμερα που είναι ό,τι πρέπει για γρήγορη λιχουδιά. Continue reading